Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Serkan Nişancı/ Aysel Yakupoğlu - Bir Nefes Sigara
*
İlk adımı Zeynep bize doğru atarken, Kadir bir adım uzaklaştı benden..
Taş oturdu sanki yüreğime. İğneler batıyordu gözlerime.
Ben bunca acı hissederken; o kadın, gülümseyerek geliyordu üzerimize.
“Az daha tanıyamayacaktım.”
Başımı başka yöne çevirip gözlerimin altını sildim. Hafifçe boğazımı temizledim ve yüzümü toparladım.
“Sen..” diye geveledi Kadir yan gözle bana bakarken. “Burada ne arıyorsun?”
Zeynep.. gülümseyip gülümsememek arasında kaldı. “Bilmiyorsun..” Hafifçe başını salladı. “Annem vefat edince, babamın yanına geldim.”
“Başın sağ olsun.” Dedi Kadir ifadesiz bir yüzle. “Bilmiyordum.”
“Hala aynı evde oturuyoruz.” Kadir bakışlarını kaçırdı. Zeynep çekingen bir tavırla gülümsedi. “Siz, bir şey konuşuyordunuz sanırım. Ben seni görünce şaşırıp düşünmeden yanınıza geldim. Kusura bakmayın.”
Ben cevap vermesem de Kadir beni işaret etti. “Zehre’yi bilirsin aslında.”
“Hadi canım!” Dedi büyük bir şekilde şaşırarak. “Erman’ın kardeşi? Yasemin ablanın kızı?” Bir an kalbim hopladı. Abimi tanıyordu. Ya bir şey söylerse diye düşünmeden edemedim. “Ben gittiğimde altı yaşında falan olmalıydın.” Elini uzattı. “Sen beni tanımazsın ama ben seni hatırlıyorum Zehre. Zeynep ben.” Elini isteksiz bir şekilde kavradım. “Abin beni çok iyi tanır. Yıllar önce hep birlikteydik.” Yan gözle Kadire baktı. “Selamlarımı ilet.”
“Olur. İletirim.” Kadir ondan gözlerini alamıyordu. Biraz şaşkın biraz kızgın bakıyordu. “Neyse,” dedim iç çekerek. “Belki sizin konuşacak şeyleriniz vardır. İyi akşamlar.”
Kadir aniden kolumdan tuttu. “Seni bırakayım.”
Zeynep, “Aslında,” diye geveledi. “Müsait olduğun bir zamanda seninle konuşsak iyi olur. Bazı şeyleri açıklamak istiyorum.”
“Vaktim olmuyor Zeynep.” Arabaya binmem için başını hafifçe eğdi.
Arabaya geçtim. Zeynep, “Figen ablama selam söyle,” dedi. “O da çok severdi beni.” Dediğinde Kadir kapısını kapadı.
Duyduğumu kontrol etmek için yüzünü bana doğru çevirdi. Duymuştum. ‘O da çok severdi beni.’ Sanki yarım kalmış gibiydi aralarındaki sevgi.
Kadir sıkıntıyla iç çekti. Bense bakışlarımı camdan dışarıya çevirdim. Kadir arabayı çalıştırdı ve “Sen bana ne söyleyecektin?” diye sordu.
