Bölüm 26: Kıskançlık

336 18 31
                                    

Bölüm 26:
Kıskançlık

🌼

🎵 Sagopa Kajmer / Merhametine Dön

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

🎵 Sagopa Kajmer / Merhametine Dön

*

Kendimi koltuğa atar atmaz kendimi uykuya bıraktım.

Beş gün süren Uludağ çekimi bir hayli yorucu olmuştu. Ama şikayet etmiyordum. İşime aşık bir insandım.

O gün kapıda Asım’ı görmek beni fena panikletmişti. Dinlediğimi anlasaydı ona kendimi ne kadar açıklasam da başka yöne çekmesinden tedirgin olmuştum.

Neyse ki benden özür dilemek için kapımı çalmak üzere olduğunu söylemişti. Haklı olduğumu ve haddini ciddi anlamda aştığını kabul etti. Ben cevap bile vermeden gitmişti.

Alnımda soğuk parmak uçlarını hissettiğim adamla beraber gözlerimi araladım.

Yeşil gözlerinin içi gülüyordu. “Gelmişsin.” Dedi.

“Geldim.” Elini tutup avuç içini öptüm.

“Niye bir şey söylemedin? Seni almak için erken çıktım bugün.” Yanağımı okşadı.

“Taha bıraktı beni merak etme.”

Baş parmağıyla alt dudağımı nazik bir şekilde okşadı. “Seni özledim.” Eğildi ve dudaklarıma küçük bir öpücük bıraktı. Ardından elini karnımın üzerine koydu. “Ufaklık nasıl?”

“Çok iyi. İştahı oldukça açıktı.” Dediğimde güldü.

“Nasıl geçti? Eğlenceli miydi?”

“Güzel geçti.” Tebessüm ettim. “Oldukça heyecanlıydım. Ünlü mankenlerle çalışmak inanılmazdı.”

“Senin adına sevindim.”

Koltukta doğruldum. “Sen? Ben yokken neler yaptın bakalım?”

Alt dudağını bükerek omuz silkti. “Hiç. Sen yokken hiç bir şeyin tadı yoktu.” Hafifçe tebessüm ederek bacağımın üzerinde duran elimi tuttu ve üzerini okşadı. “Dergi ne zaman çıkacak? Çekimlerini görmek için sabırsızlanıyorum. Adını yazacaklar mı?” Parmaklarımı okşadı.

“Hiç bir fikrim yok. Heyecandan hiç bir şey soramadım.”

“Sana bir şeyler hazırlamamı ister misin?”

“Teşekkür ederim. Sadece seninle vakit geçirmek istiyorum.” Doğrulup beline sarıldım ve başımı göğsüne yasladım. Dudaklarını saçlarımın üzerine bastırıp, saçlarımı okşadı. Günlerdir en huzur bulduğum yerdi onun kollarının arası.

🌼

Günler sanki bayır aşağı yuvarlanan bir tekerlek gibiydi.

Yedi aylık hamileydim artık. Doğum yaklaştıkça oğluma kavuşmanın gün be gün heyecanını yaşıyordum.

Ansızın AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin