Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Pera - Aşk Koydum Adını
*
Koştura koştura girdiğim mutfağa ilk önce, Yağız’ın kahvaltısını hazırlayan kocamı yanağından öptüm.
“Ben çıkıyorum.” Ardından mama sandalyesinde oturan küçük adamı öptüm.
“Kahvaltı etmedin.” Dedi Kadir.
Dudaklarımı birbirine bastırarak ona doğru döndüm. “Geç kaldım.” Üç aydır Cenk Beyin yanında çalışıyordum. Aslında her şeye yetiştiriyordum. Ama bahar ve kış için çekimleri arka arkaya yaptığımız için yoğun bir hafta geçiriyordum.
Şikayet eder gibi kaşlarını kaldırdı. “Senin için kahvaltı hazırlıyorum, ama sen biraz daha uyumak için aç karnına gidiyorsun.”
“Sevgilim..” Yanağına doğru uzanıp avcumu yasladım. “Birkaç gündür yorgunum, bu yüzden zor uyanıyorum. Söz yarın kahvaltı benden.” Yanağını öptüm.
Gideceğim sırada bileğimden tutup kendine çevirdi. Elime, içinde kağıt kese olan küçük bir poşet tutuşturdu. “Yine uyanamayacağını bildiğimden sana bir şeyler hazırladım. Aç karnına güne başlama.”
“Teşekkür ederim.” Yanağına arka arkaya öpücük bırakırken gülümsedi.
Yağız bağırarak elindeki plastik kapağı, önündeki masaya vurdu. Yağız’ın bu haline güldük ve çıkmadan hemen önce öpücük atıp kapıdan çıktım.
Bana verdikleri bir de şirket arabası vardı. Her ne kadar araba kullanmaktan hoşlanmasam da Kadir, Yağız ile ilgilendiği için her zaman beni bırakamazdı.
Yine yoğun bir gündü.
Molaya çıktığım için şükrediyordum. Yakın bir restorana girdim ve mantarlı makarna söyledim. Yemeğimi beklerken telefonumu çıkardım. Annemle konuşup Yağız’ı sordum.
O sırada karşı masama oturmak üzere olan Özgür Beyi gördüm. Ayıp olmasın diye selam vermeyi düşünerek elimi kaldırdım.
“Özgür Bey! Merhaba.”
Masama doğru yaklaştı. “Zehre. Nasılsın?”
“Sağ olun, siz?”
“İyiyim bende. Neler yapıyorsun?” Onu ilk kez böyle güler yüzlü görüyordum.
“Moladayım. Belki biliyorsunuzdur; Cenk Beyin yanında çalışıyorum.”
“Evet duydum.” Hafifçe başını salladı. “Şaşırmadım. O gün Tamer Bey seni koyduktan sonra Açılay ve Cenk Bey hararetli bir tartışma içine girdiler. Cenk Bey senin çekimlerini gördü. Tamer Beye seni geri alması konusunda baskı yaptı. Ama Tamer Bey çok disiplinli biri biliyorsun.” Üzgün bir tavırla dudaklarını kastı. “Çekimi iptal edip çıkıp gitti. Demek sana ulaşmış.”
