I Met The Prince

IMTP 56

Truth and Lies

Alea's POV

"You can't do that to her."

Pamilyar na boses ang nagpawala ng dugo mula sa katawan ko. Nawala ang kapiranggot na init sa ihip ng hangin kasabay ng pananahimik ng buong paligid. My heart is thumping so bad. I tried to control my breathing pero walang nangyari, mas lalo lang lumala ang nararamdaman ko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, hindi ko maigalaw ang katawan ko, ni daliri ng kamay ko, ayaw sumunod sa utak ko. Para bang may pumipigil saking harapin ang dapat kong harapin.

Kahit hindi ko sila makita, based from my peripheral view, everyone in the room were shocked, confused and frightened, their faces are white as snow at para bang nagdadalawang isip sila kung titigigan nila ang dumating o yuyuko at luluhod sa harap niya.

Bumuntong hininga ako at napapikit ng mariin, hinihiling na mali ang nasa isip ko. Pagmulat ko bumungad sakin ang mukha ni Pierre. May kung ano akong nakita sa mga mata niya, hindi ito kumikislap kagaya ng dati, may pangamba, lungkot at... takot sa mga ito. Pero bago pa ako makapag isip ng dahilan ay umiwas na siya ng tingin.

Dahan dahan akong humarap at para ba akong binuhusan ng malamig na yelo sa nakita. She's wearing a long glittering green gown and a set of diamond accessories. Standing next to the door is a sophisticated, elite, wise woman.

She's someone who would stand out even in a crowded place.

Someone who'll shine even in the darkest nights.

Someone far beyond my reach.

But... Her eyes. Her voice. Her presence.

Everything about her tells me that she's also my mother.

Moma.

"W-wife?"

"She's our own child, Henry. Our daughter, the only princess of Northern Ireland, Althea Candace Lascelles Saxe-Emeralde." The woman who look like my Moma said while looking directly at me.

Gasps filled the room.

Napaawaang ang bibig ko ng mapagtanto ang sinabi niya. Parang may lubid na humabalos at bumalot sa dibdib ko't hindi ako makahinga habang nakatingin sa kanya.

"Qu-ueen Palestrina..."

"She's a-alive."

"H-how?"

An eruption of whispers and murmurs take all over the place.

I can't breath.

"Is it true that she's her daughter?"

"Oh goodness gracious."

"Palestrina! How dare you show your face after so many years and proclaim to everyone that this little piece of girl in front of us is my brother's daughter?!" Galit na sigaw mula sa gilid ng ina ni Cleofe--Mandy.

Binalingan siya ng babaeng kamukha ng Moma ko at tinaasan ng kilay bago binigyan ng nakakatindig balahibong ngiti.

"Who are you to call me by my name, Mercedes? And who the hell are you to dare to call my child a little piece of a girl? Want me to remind you who you are and who am I?"

Katahimikan ang bumalot sa paligid hanggang sa bigla nalang may malakas na tunog galing sa isang nahulog na espada ang bumasag dito.

"Palestrina..." Rinig kong mahinang tawag ni King Cha na para bang dalawang taong matagal ng magkakilala.