6 ay sonra
İmam nikahları kıyılmış birbirlerine helal yan yana oturuyorlardı. Tamam Gökmen çok emek etmişti ama şuan Gökmenden daha mutlu olduğuna emindi Zeynep. Hayatında ilk kez birini sevmişti ve sevdiği nasibi olmuştu .
Hep böyle dua etmişti ve şuan kabul olmuş dua sevinci yaşıyordu.
Bir de küçük bir heyecanı daha vardı. Gökmen bir an önce sarılsın istiyordu, resmen aylardır bu anın hayaliyle yaşamıştı. Helal sevdanın tadı bir başkaydı , sarılmak için helal olmayı beklemişti ve bu an başka türlü bu kadar kıymetli ve anlamlı olamazdı.
Herkes yavaş yavaş odadan çıktıktan sonra Gökmen kısa bir an Zeynep'in gözlerine baktıktan sonra tek bir cümle söylemişti.
- Elhamdülillah ..
Gözlerinin içi gülüyordu ve o kadar içten söylemişti ki Zeynep de aynı şekilde gözleri gülerek karşılık vermişti.
- Elhamdülillah..
Daha sonra Gökmen ayaklanıp kapıya yönelirken Zeynep'in kalkmasını bekleyerek konuştu.
- Hadi ayıp olmasın çıkalım biz de .
Zeynep Gökmen'in sözleriyle hızlıca toparlanırken içinin bir tarafı fena halde burkulmuştu .
Sarılmamıştı :(
Belli etmemeye çalışırken bir miktar zorlanmıştı çünkü bu anı az beklememişti değil mi ?
( Oh olsun sana çocuğu süründürdüklerine say , dediğinizi duyuyorum 😂)
Zeynep'in asılan yüzünü fark ettiğinde Gökmen ne olduğunu anlamadan merakla sormuştu.
- İyisin değil mi ?
Merakı bütün sesindeydi , Zeynep'in gönlünü her şekilde feth ediyordu ama insan helaline sarılmak istemez miydi ya ?
- İyiyim iyiyim , hadi gidelim
***************
İmam nikahıyla resmi nikahın arasını uzun tutmak istemiyorlardı. Bugün Gökmenle beraber resmi nikah için gün almaya gideceklerdi.
Gökmen evin önüne geldiğinde kornaya basıp beklemeye başlamıştı Zeynep'i.
Ahmet önce ben de geleyim diye tuttursa da nenesi engel olmuştu sağolsun.
Ahmet de alışmıştı artık bir şeylere ama rahat duramıyordu işte.
Zeynep dışarı çıktığında kapının önünde gördüğü arabaya hızlı adımlarla ilerleyip kapıyı açtığında kendisine gülen gözlerle karşı karşıya kalmış , bundan ne kadar memnun olsa da belli etmeden oturmuştu yan koltuğa.
Kısa bir an sessiz kaldıklarında Gökmen öne doğru hafif eğilip Zeynep'in yüzüne bakarken
- Hosgeldin diyerek güldüğünde
Zeynep de aynı şekilde gülümseyerek ve hala devam eden utancıyla
- Hoşbuldum, önüne bak hadi bakma bana , diyip eliyle yolu işaret etti.
Gökmen başını iki yana sallayıp yola dönerken aklına gelen şeyle gülümsemesi genişledi.
Zeynep Gökmen'in yüzündeki ifadeyi fark ettiğinde merakla sordu.
- Ne oldu , neye gülüyorsun
- Aklıma , benim arabama asla binemeyeceğini söylediğin günler geldi. Şimdi beraber nikah tarihi almaya gidiyoruz ..
