Zeynep bir süre yüzüne kapanan kapının ardında gözleri dolu dolu oturdu Onun ne suçu vardı anlamıyordu . Bir yanı Gökmene hak verse de bir yanı kendine yapılan haksızlığı düşünüyordu . Böyle bir şey yaşamayı Gökmenden çok Zeynep istemezdi öyle değil mi ?
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordu ama aralanan odanın kapısıyla bütün kırgılığını bir kenara bırakmaya hazırdı . Ama Gökmen odadan çıkıp Zeynep'in yüzüne bile bakmadan mutfağa geçti .
Daha yeni düzelen araları böyle saçma bir sebepten dolayı bozulsun istemiyordu Zeynep ama bunu da tek başına dert ediyordu şuan anladığı kadarıyla.
O da onu görmezden gelecekti . Televizyonu açıp umursuzca izlemeye çalışsa da şuan ekranda ne var diye sorsalar cevaplayamazdı elbette . Zaten fazla dayanamadan sinirle ayaklanıp mutfağa gitmeyi seçmişti sonunda .
Mutfakta göremediği kocasını tahmin ettiği gibi balkonda sigarasını içerken gördüğünde , sigara içerken yanına gelmemek konusunda defalarca kez uyarılmasını umursamadan çıktı balkona .
- Ne yapmaya çalışıyorsun!
Zeynep şuan sinir ve çaresizliği aynı anda hissederken , Gökmen ona tezat umursuz bir tavır takınıyordu Zeynep'e karşı. Cevap vermeyi geç hala Zeynep'in yüzüne bakmamakta inat ederken biten sigarasını söndürüp yenisini almaya yeltendi.
Zeynep Gökmenden önce davranıp pakete elini koyduğunda bu defa Gökmen'in bakışlarını üzerine çekmeyi başarmıştı.
Kocasının ' napıyorsun ' der gibi attığı bakışları umursamayansa Zeynep oluyordu bu defa .
- Gökmen ne yapmaya çalışıyorsun diyorum ! Benim ne suçum var ya !?
Başında dikilen karısından gözlerini çekti önce , daha sonra Zeynep'in elini hala üzerinde tuttuğu paketi çekip cebine koyduktan sonra ayağa kalktı . Gözlerini Zeynep'in gözlerine diktiğinde Zeynep bir iki adım geri çekildi istemsizce. Öfke ve üzüntüden başka bir şey yoktu kocasının gözlerinde ve şuan üstüne gittiği için pişman olmaya başlamıştı bile .
-Zeynep !
Öyle bir söylemişti ki ismini gözlerini dolmaması için kırpıştırdı Zeynep. Dudaklarını birbirine bastırırken devam etmesini bekledi Gökmen'in.
- Biraz anlayışlı olmayı dene tamam mı! Etrafımda bir kızın dolandığını görsen neler yapacağını bir düşün mesela . Az önce benden karımı istediler ne yapayım istiyorsun anlamıyorum seni !
- Bağırma!
- Bağırtma o zaman ! Tek istediğim biraz anlayıştı !
Zeynep'in cevap vermesine izin vermeden çıktı balkondan . Çok geçmeden çarpan dış kapıyı duyduğunda artık ağlamamak için hiçbir sebebi kalmamıştı Zeynep'in .
Böylesine mutsuz olduğu insanı bu kadar sevmesi normal miydi gerçekten ? Söylediği her söz kalbine bu kadar tesir etmek zorunda mıydı ..
Bunları düşünürken çalan kapıyla Gökmen'in geri döndüğünü düşünüp kapıyı açmak istemese de başkası olabilme ihtimaline karşı gözyaşlarını hızlıca silip kapıya ilerledi hızla.
Gelense şuan gelmesi gereken en son kişilerden biri , dayısıydı.
- Dayıcımm ! Diyip içten bir gülümseme sunmaya çalıştı dayısına.
Dayısının sorgular bakışlarını fark ettiğinde hızlıca içeri davet edip dikkatini dağıtmaya çalışsa da dayısının sorusu gecikmemişti .
- Sen iyi misin? Gökmen'i gördüm az önce bir hızla bastı gitti . Bir şey mi oldu ?
- Yooo bir şey olmadı . Onun acil işi çıktı ondan fark etmemiştir seni .
