Yanındaki adamla az önce birbirlerine girmemiş gibi kolundan tutarak korkuyla konuştu Zeynep. Hem kaçtığı hem de sığındığı limandı Gökmen.
- Ne yapıcam Gökmen bir şey desene !
Gökmen Zeynep'in iki eliyle tuttuğu koluna tebessüm ederek bakıp gülüşünü gizlemeden Zeynep'e tırmandırdı bakışlarını.
- Madem bu kadar korkuyordun , niye kaçtın ?
Zeynepse kocasının sözlerine ; sesinin yumuşaklığı ve yüzündeki tebessumden cesaret alarak , kendini acındırarak karşılık verdi.
- Ya şimdi sırası değil yardım et bana !
Sözlerine karşı ellerinin arasından kayan kocasının kolunu izlerken bu defa Gökmen elleriyle iki yandan onun kollarını tutarak teselli veriyordu Zeynep'e.
- Annem sana sadece kırgın Zeynep. Ağzından tek bir kötü söz bile çıkmadı bu süreçte, yani annemden korkmana gerek yok ama ..
Zeynep Gökmen'in sözleriyle tam derin bir nefes alacakken sona eklediği amayla kaşları çatıldı istemsizce ve ama'nın devamını bekledi sabırsızca . Ama ne ?
- Ama yengem için aynı şeyi diyemem , gerçi ona ne oluyor bilmiyorum ama arada abimin hatrı olduğu için fazla sesimi edemiyorum . Ama sen sakın bana yaptığını yapma onların yanında tamam mı ?
- Nasıl yani , sana napıyorum ki ?
Zeynep'in sorusuyla sıkıntılı bir soluk aldı Gökmen. Kendine inanamıyordu , düğünden kaçan karısını başkalarına ezdirmemek için oturmuş teselli ediyor üstüne nasıl davranmasına dair akıl veriyordu . Ne kadar gururu icinse de kimsenin Zeynep'e ileri geri konuşmasını istemiyordu ve onun için görmezden geliyordu kendi hislerini.
- Yani öyle ne yaparsanız haklısınız ben zaten suçluyum imajı verme . Düzgünce açıkla işte kendini ama dik dur .
Karşısındaki adamın iki kolundan tutmuş ona sahip çıktığını göstermesi yetmiyormuş gibi bir de ettiği sözler de eklenince gözleri dolmuştu Zeynep'in. Hayal dahi edemezdi bu kadar güzel sevileciğini , sinirlenince gözü dönmüyor değildi ama olacaktı o kadar galiba .
- Gökmen sen böyle yapınca ben çok utanıyorum, kız bağır sen bana . Böyle olunca daha çok nefret ediyorum kendimden .
Gökmen Zeynep'in sözlerini geçiştirmek ister gibi dalgaya vurarak karşılık verdi karısının sözlerine.
- Az önce yüzüme yüzüme çemkiren kızın sözlerine bak ! Neyse dediklerimi unutma sen tamam mı , gelirler şimdi ..
Beraber kahvaltılıkları toparlarken yaklaşık yarım saat sonra çalan kapıyla derin bir soluk aldı Zeynep. Gazası mübarek olsundu .
Gökmenle beraber kapıyı açtıklarında karşısında gördüğü Hülya hanımı ne kadar özlediğini fark etti. Kısa sürede anne şefkati görmüştü bu kadından , sanki annesini yeniden bulmuş gibi olmuştu . Şuan boynuna sarılsa ne tepki verirdi bilmiyordu ama elini de öpmesi gerekirdi galiba .
Hülya hanımın kırgın bakışları içinde bir yeri burkarken tam eline eğileceği sırada kucağına atlayan Ahsenle , doğrulup kucaklamıştı kızı.
- Zeynep sen nerdeydin, çok özledim seni!
Ahsen'in sözleriyle derince gülümsemek istese de gerek Gökmen'in yengesi Gülsümun nefret dolu bakışları, gerekse Hülya hanımın kırgın bakışları gerilmesine sebep oluyordu Zeynep'in. Kucağındaki kıza hafif tebessüm ettiğinde , küçük Ahsen annesi tarafından çekiştirilerek alınıyordu Zeynepten.
