Gökmen'in sorduğu soruyla gözlerini kaçırdı Zeynep. Bu şekilde kocasının dikkatini üzerine daha fazla çekmekten başka bir şey yapmıyordu biliyordu ama şuan bu telefonun hiç sırası değildi gerçekten . Şüphe çekmemek için üste çıkmak ister gibi söylendi bu defa .
- Yüzünün halı ne öyle Gökmen , önemli bir telefon değil
Telefonun sesini kısıp kucağına ters çevirirken söylediği şeye Gökmen'in ne tepki vereceğini kestirmeye çalıştı çaresizce.
Gökmen'in sakin ama bir o kadar da mantıkla sorduğu sorular gerginliğini daha da artırıyordu .
- Rengin bembeyaz oldu Zeynep, kimdi o arayan?
Daha sonra Zeynep'in cevap vermesini beklemeden elindeki telefonu alıp açtıktan sonra hoparlöre verdi Gökmen.
-Zeynep hanım merhaba , görüşme olumlu geçmişti biliyorsunuz tüm şartları sağladığınız için başvurunuz kabul edildi .
Karşı taraftan gelen Serdar Bey'in sözleriyle gözlerini sıkı sıkı yumdu Zeynep , Gökmen bunu bu şekilde öğrenmemeliydi .
Serdar Bey'in cümlesi bittiğinde korkuyla açtı gözlerini. Gökmen'e dönüp bakmaya bile cesareti yoktu . Kocasının sözleriyle istemese de dönmüştü yüzüne.
- Alın Zeynep hanım , cevaplayın Serdar Bey'i
Gökmen'in gözlerine baktığı birkaç saniyede gözlerindeki hayal kırıklığının karşısında ezilmişti Zeynep . Gökmen'in uzattığı telefona kaçırdığı bakışlarını geri Gökmen'e çevirip telefonu da almadı elinden .
Başını omzuna doğru eğip mahçup bir bakışla karşılık verdiğinde , Gökmen telefonu kapatıp masaya bıraktı . Zeynep'in ondan anlayış beklediğinin farkındaydı ama şuan anlayışlı olmaktan çok uzaktı. Kalbini kırmak istemiyordu karısının bu yüzden de hiçbir şey demeden önüne döndü .Zeynep yerinde huzursuzca kıpırdanıp sandalyesinin ucuna doğru kayıp Gökmen'e yaklaştıktan sonra kocasının sinirle titrettiği dizine elini koydu . Böyle olmasını istememişti en başından ama o görüşmeye gittiği gün biliyordu başına bunların geleceğini , zaten günlerdir nasıl söyleyeceğini düşünüp duruyordu .
- Gökmen ..
Karısı elini dizine koyduğunda daha yeni fark etmişti Gökmen dizlerini titrettiğini . Zeynep'i tanıyamıyordu sanki , sözlerine asla kıymet vermeyip başına buyruk davranması canını fazlasıyla sıkıyordu . Sevdiğine karşı zor olmak istemediği için bu mu reva görülüyordu yani ?
Zeynep'i dinlemeden ayaklandığında karısının elinin boşluğa düşmesine aldırış etmeden ilerledi .
Zeynep arkasından giderken Gökmen'in aniden durmasıyla çarpmadan durmayı başarsa da Gökmen arkasına döndüğünde yüz yüze geldiği kocasının gözlerindeki öfkeyle afallamıştı iyiden iyiye .
- Gökmen bir dinle beni ..
Zeynep'in endişeli halini, titreyen sesini görmezden gelmek istiyordu Gökmen bu defa .
- Zeynep dinleyecek bir şey yok tamam mı , hayırlı olsun sana !
Karısını orada bırakıp daha yeni çıkardıkları malzemeleri toplamaya başladı sonra . Zeynep gözleri dolu dolu kocasını izlemekten vazgeçip uzakta duran bir taşın üstüne oturup esen rüzgara açtı yüreğini.
Gözlerini kapatıp kalbini dinledi bir süre . Gözyaşlarına engel olmadı bu defa . Önceden böyle bir kız değildi buna ağladı mesela , herkese kafa tutabilirdi Gökmen'e bile .Aşk böyle bir şeydi belki de , insanın elini kolunu bağlayan bir prangaydı ..
Her şeyi öğrenmişti ama sevdiğinin öfkesiyle baş etmeyi aylardır öğrenememişti .