ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 31

Zawgyi

"ဗ်ဳိ႕...​ေနျခည္​​ေရ..."

​ည​ေန​ေစာင္​း အလုပ္​လုပ္​ရန္​ Laptop ဖြင္​့လိုက္​ခ​်ိန္​ အိမ္​​ေ႐ွ႕မွ​ထြက္​လာ​ေသာအသံႀကီး​ေၾကာင္​့ ​ေနာင္​ဆက္​မ်က္​ခံုးတြန္​႔လိုက္​မိသည္​။

​ေနာင္​ဆက္​​ေမ့​ေန​ေသာ တစ္​လအတြင္​း ၿငိမ္​းအားအ​ေတာ္​​ေလး ခင္​သြားၾကပံု။

​ေနာင္​ဆက္​ သိခ်င္​​ေသာ္​ျငား အကုန္​လိုက္​ပိတ္​ပင္​​ေနသူမျဖစ္​လိုတာ​ေၾကာင္​့ ၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေလးထိုင္​​ေနလိုက္​သည္​။

ခဏ​ေန​ေတာ့ ​ေျခသံၾကားလိုက္​ရာ ၿငိမ္​း​ေလွ်ာက္​သြားသည္​ထင္​ရသည္​။

​ေနာင္​ဆက္​ ၿငိမ္​ထိုင္​​ေနရာမွ ​ေနာင္​ဆက္​ႏွင္​့ မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​႐ွိ ျပတင္​း​ေပါက္​ကိုထသြားလိုက္​သည္​။

ထို႔​ေနာက္​ ထိုျပတင္​း​ေပါက္​မွ ျဖည္​းျဖည္​း​ေလး ​ေခါင္​းထြက္​ၾကည္​့​ေတာ့ အိမ္​​ေ႐ွ႕နားကိုျမင္​​ေနရသည္​။

အသားညိဳညိဳ ဗလ​ေတာင္​့​ေတာင္​့ႏွင္​့လူတစ္​ဦးႏွင္​့ ၿငိမ္​းတို႔စကား​ေျပာ​ေနၾကသည္​။

"ဘာလဲ...​ေမာင္​ထူးရ.."

"မ​ေန႔ကလို တို႔​ေတြ ရြာထိပ္​မွာ တစ္​ခြက္​တစ္​ဖလားခ်မလို႔​ေလ...လိုက္​ခဲ့ပါလား...မ​ေန႔က ဟို​ေကာင္​​ေလးပါ​ေခၚခဲ့..."

ထိုအခါ ၿငိမ္​းက ​ေဘးပတ္​ပတ္​လည္​ကိုတစ္​ခ်က္​ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး ​ေနာင္​ဆက္​မ႐ွိတာ​ေသခ်ာမွ

"ကြၽန္​​ေတာ္​လိုက္​လို႔မရဘူးဗ်...​ေနာင္​ျပန္​​ေရာက္​​ေနတယ္​.."

"​ေအး..​ေနာင္​ဆိုတာ မင္​း​ေယာက်ာ္​းဆိုတာ....အု.."

​ေမာင္​ထူးစကားမဆံုးခင္​ ၿငိမ္​းမွ လက္​နဲ႔​ေကာက္​အုပ္​လိုက္​ရာ အုခနဲအသံသာထြက္​လာရသည္​။

အျဖစ္​အပ်က္​ကို အ​ေပၚထပ္​ကၾကည္​့​ေန​ေသာ ​ေနာင္​ဆက္​က မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​သြားရသည္​။

ရင္​းႏွီးတာမွ လက္​​ေတြ​ေျခ​ေတြ​ေတာင္​ပါတယ္​​ေပါ့...။

တကယ္​ႀကီးလား...။