ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 28🚨

Zawgyi

"အဟမ္​း....ဆိုင္​႐ွင္​..ထန္​းရည္​​ေနာက္​တစ္​အိုး​ေလာက္​ဗ်..."

သက္​မိုးယံမွ အစျပဳ၍ ​ေခၚလိုက္​ရာ
ဆိုင္​႐ွင္​ထံမွ စကားျပန္​မလာခဲ့။

ထြန္​းသာစိတ္​ထဲ စႏိုးစ​ေနာင္​့ျဖစ္​သြားသည္​....။

တစ္​ခုခုမဟုတ္​​ေတာ့ပါ...။

သို႔​ေသာ္​ ထြန္​းသာပိုထူးဆန္​းသြားသည္​က ​ေဘး၌ထိုင္​​ေန​ေသာ ဆရာသက္​မိုးယံ၏ မ်က္​ခံုးတန္​းႏွစ္​ခုမွာလည္​း ႐ုတ္​ခ်ည္​း​ေကြးက်သြားသည္​။

ဒီလူလည္​း  ခံစားမိ​ေနတာလား...။

သက္​မိုးယံက ဘာမွမဟုတ္​သလို
ဆတ္​သား​ေျခာက္​ကိုျပန္​စား​ေနသည္​။

ထြန္​းသာက ထူးဆန္​းစိတ္​ျဖင္​့ထရပ္​​ေတာ့ သက္​မိုးယံက​ေမာ့ၾကည္​့သည္​။

"ဘာလို႔လဲ...ညီ..."

ဘာလို႔မ်ား ထိုလူဟန္​​ေဆာင္​​ေမး​ေနတယ္​လို႔ ထြန္​းသာခံစားရပါလိမ္​့...။

ထြန္​းသာ မတ္​တပ္​ရပ္​ၿပီး ထန္​းရည္​​အိုး႐ွိ​ရာ တဲ​ေလးဆီသြားၿပီး အထဲကိုဝင္​လိုက္​​ေတာ့ ဘယ္​သူမွ႐ွိမ​ေန။

တစ္​ခုခု​ေတာ့မဟုတ္​​ေတာ့ပါ...။

ထြန္​းသာ အျမန္​အျပင္​ကို​ေျပးထြက္​လာလိုက္​သည္။

"ဆရာ​ေလး...သြားရ​ေအာင္​..."

ထြန္​းသာစကားကို သက္​မိုးယံက ထူးဆန္​းသလို​ေမာ့ၾကည္​့သည္​။

"ဘာလို႔လဲ..ညီရ..."

"ျမန္​ျမန္​...."

ထြန္​းသာ စကားႏွင္​့​ေျပာ​ေနခ်ိန္​မရ​ေတာ့ပဲ သက္​မိုးယံ၏ လက္​ကိုဆြဲလ်က္​ထို​ေနရာမွ ရြာထဲသြားရာ လမ္​းကို​ေျပးလာလိုက္​သည္​။

တပည္​့မ်ားမွာလည္​း အစ္​ကို​ေနျခည္​့​ေနာက္​လိုက္​သြား​ေလာက္​ၿပီမို႔ သည္​​ေနရာ၌ရန္​သူ႐ွိ​ေနလွ်င္​ ထြန္​းသာတစ္​​ေယာက္​အျပင္​ မည္​သူမွအကူအညီရမည္​ဟုတ္​။

တျဖည္​းျဖည္​းနဲ႔ ရြာထဲကိုဝင္​လာရာ ထြန္​းသာ၏သံသယသည္​ ထူးဆန္​းစြာပင္​ လြဲမွား​ေနသ​ေယာင္​...။