ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 29

Zawgyi

"အင္​း...."

ၿငိမ္​း အနည္​းငယ္​တြန္​႔လိုက္​သည္​ႏွင္​့
ခါတိုင္​းထက္​ ​ေႏြး​ေထြး​ေနရာ ျပန္​ပင္​အိပ္​ခ်င္​စိတ္​​ေပါက္​သြားသည္​။

ၿငိမ္​း ​ေရ​ေမႊးန႔ံတစ္​မ်ိဳးကိုရ​ေနသည္​။
ၿငိမ္​းသိတာ​ေပါ့...ဒီ​ေရ​ေမႊးနံ႔ကို...။

ၿငိမ္​း မ်က္​လံုးမ်ားကို ျဖည္​းညင္​းစြာဖြင္​့လိုက္​​ေတာ့ ၿငိမ္​းမ်က္​လံုး​ေ႐ွ႕၌
အျဖဴ​ေရာင္​ ရင္​အုပ္​က်ယ္​က​်ယ္​တစ္​စံု..။

ၿငိမ္​း ထပ္​ဆင္​့ျပံဳးလိုက္​မိသည္​။
​ေမွ်ာ္​​ေနရသူ ​ေရာက္​ခဲ့​ေလၿပီ...။

ၿငိမ္​းက လြမ္​း​ေနရ​ေသာ အ​ေငြ႔အသက္​​ေလးအား မ​ေပ်ာက္​​ေစျခင္​းငွါ
ထို ရင္​အုပ္​က်ယ္​က်ယ္​ထက္​ မ်က္​ႏွာအပ္​၍ ခါးကို ပိုတိုးၿပီးဖက္​လိုက္​သည္​။

ထို႔​ေနာက္​ ​ေခါင္​းထက္​၌ လႈပ္​႐ွားမႈတစ္​​ခု​ေၾကာင္​့ ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့
မ်က္​ႏွာတစ္​ခုမွာ ၿငိမ္​း၏ ဆံႏြယ္​မ်ားထံ​ေခါင္​းႏွစ္​ထား​ေလသည္​။

"ႏိုး​ေနရင္​လည္​း ထ​ေတာ့​ေလဗ်ာ..."

​ေနာင္​ဆက္​က ၿငိမ္​း၏ခါး​ေလးကို ပိုတိုးယူလိုက္​ကာ

"ကိုယ္​ အလြမ္​းမ​ေျပ​ေသးဘူး..."

မ်က္​လံုးမဖြင္​့ပဲ တိုးလ်လ်ထြက္​လာ​ေသာအသံ​ေၾကာင္​့ ၿငိမ္​းထပ္​မံျပံဳးမိျပန္​သည္​။

​ေနာင္​က တစ္​ခါတစ္​​ရံ က​ေလးဆန္​လိုက္​တာဆိုတာ...။

ၿငိမ္​းလည္​း ထိုရင္​ခြင္​၌သာ မ်က္​ႏွာျပန္​အပ္​လ်က္​

"ခ်စ္​လိုက္​တာ..."

"ဟင္​...ၿငိမ္​း ဘာ​ေျပာလိုက္​တာ?"

ခ်က္​ခ်င္​း မ်က္​လံုးမ်ားျပဴးၿပီး
ၿငိမ္​းႏွင္​့ မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​ကာ ​ေမးလာသူ​ေၾကာင္​့ ၿငိမ္​းတံ​ေတြးမ်ိဳခ်မိသည္​။

ပါးစပ္​က ဒီအတိုင္​းထြက္​သြားျခင္​းရယ္​ပါ..။

"ဟို...​ေနာင္​က ခ်စ္​စရာ​ေကာင္​းလိုက္​တာလို႔...."