ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 46

Zawgyi

"ၿငိမ္​း....."

ဘယ္​ႏွစ္​ႀကိမ္​​ေျမာက္​ၿပီမသိ​ေသာ ​ေခၚသံ၌ ဘယ္​ႏွစ္​ႀကိမ္​​ေျမာက္​ၿပီမသိ​ေသာရယ္​သံကို ၿငိမ္​း ျပဳရသည္​။

ၿငိမ္​းတို႔ ကုတင္​​ေဘးတြင္​ရပ္​​ေနသည္​မွာ 15မိနစ္​ခန္​႔႐ွိၿပီ။
အခုထိ Necktie ကိုင္​ထားသည္​့ၿငိမ္​းလက္​အား ဆုပ္​ထားသည္​့သူမွာ က​ေလးဆိုးႀကီးႏွယ္​ လိုခ်င္​တာမရမခ်င္​း အဝတ္​အစားမဝတ္​ဘူးဆိုသည္​့ ထုံ​ေပ​ေပက​ေလးကဲ့သို႔ျပဳမူ​ေန​ေလသည္​။

"မရဘူးဆို မရဘူး​ေနာ္​
ခင္​ဗ်ားမိသားစုကိစၥ​ေလ ကြၽန္​​ေတာ္​က ဘာလိုက္​လုပ္​ရမွာလဲလို႔"

အသုံးအႏႈန္​းျပန္​​ေျပာင္​းသြားသည္​့အခါ ​က​ေလးဆိုးႀကီးမွာ ဝမ္​းနည္​းသြားသလိုႏွင္​့ ၿငိမ္​းပုခုံး​ေပၚ ​ေခါင္​း​ေမွာက္​ခ်လာ၏။

"အဲ့လိုလုပ္​လည္​းမရဘူး ​ေနာင္​ဆက္​မင္​းအ​ေၾကာင္​း က်ဳပ္​ကအံတို​ေနၿပီဗ်"

ၿငိမ္​းပုခုံး​ေပၚမွသူမွာ မ​ေက်နပ္​သလို ဗလုံးဗေထြးအသံတစ္​ခု ျပဳလာျပန္​သည္​။
ၿငိမ္​း ခါးကိုခပ္​ဖြဖြဆုပ္​ကိုင္​လာ​ေသာလက္​မ်ားမွာ ဘာကို​ေခ်ာ့ခ်င္​​ေနမွန္​း သိ​ေသာ္​လည္​း က်ိန္​း​ေသ​ေပါက္​ျငင္​းရပါမည္​။

"ၿငိမ္​းက ကိုယ္​့လူ၊ ကိုယ္​မိသားစု​ရဲ႕လူ​ေလ...
အျပင္​လူမွမဟုတ္​တာ"

"​ေနာင္​.... ဂ်ီမက်နဲ႔ဗ်ာ..."

​ေက်ာ႐ိုးမပါသလို ၿငိမ္​းကိုယ္​​ေပၚမွီထားသူသည္​ သက္​ျပင္​းအက်ယ္​ႀကီးကို ၿငိမ္​းမၾကားၾကား​ေအာင္​ ခ်ျပျပန္​သည္​။

"က​ေလးမပါရင္​ ကိုယ္​မသြားဘူး
မသြား​ေတာ့ဘူး"

"မသြားနဲ႔​ေလ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​းျပန္​​ေတာ့မယ္​ ခင္​ဗ်ား​ေနခဲ့​ေတာ့"

ၿငိမ္​း တမင္​ရည္​ရြယ္​၍ ခပ္​ဆတ္​ဆတ္​အသံသုံးလိုက္​မွ ​ေနာင္​ကကိုယ္​​ေပၚမွခြာကာ ဟက္​စကီး​တစ္​​ေကာင္​လို မ်က္​လုံးရြဲႀကီးမ်ားႏွင္​့ မိုးၿပိဳမတတ္​ငိုခ်​ေတာ့မည္​့ႏွယ္​ၾကည္​့​ေန၏။

ၿငိမ္​း သက္​ျပင္​းခ်႐ုံသာတတ္​ႏိုင္​၏။
သူ အ​ေ႐ွ႕တစ္​လွမ္​းတိုးလိုက္​ကာ လက္​မ်ားက ​ေနာင္​့လည္​တိုင္​ကို ရစ္​သိုင္​းသြားၿပီး Necktie ကို​ေသခ်ာခ်ည္​​ေပး​ေနလိုက္​သည္​။
မ်က္​ႏွာဆူပုပ္​​ေနသူက ၿငိမ္​းစိတ္​​ေျပာင္​းလို​ေျပာင္​းျငား သက္​ျပင္​းခဏခဏခ်ျပ​ေန​ေလသည္​။