ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 20

Zawgyi

"ဝုန္​း...."

အခန္​းထဲသို႔ ပစ္​ခ်လိုက္​ရာတြင္​
ၿငိမ္​းပင္​ လန္​႔သြားမိသည္​။

အမွန္​ပင္​ ​ေနာင္​ဆက္​...။

ၿငိမ္​းမ်က္​ဝန္​းမ်ား ျပဴးသြားရသည္​။
​ေနာင္​က ဒီကိုဘယ္​လို​ေရာက္​လာတာလဲ။

​ေဆးရံုမွာ ႐ွိ​ေနရမွာမဟုတ္​ဘူးလား...။
​ေနာင္​ဒီမွာ႐ွိလို႔မျဖစ္​ဘူး...။

"​ေနာင္​...."

ၿငိမ္​းက လက္​တစ္​ဖက္​ကို​ေျမႇာက္​လိုက္​​ေသာ္​လည္​း သံကြင္​းမ်ားခတ္​ထား​ေသာ
အ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့ လက္​မွာ​ေနာင္​ဆက္​ဆီ
​ေရာက္​မသြားခဲ့....။

​ေနာင္​ဆက္​က ၿငိမ္​းအား​ေမာ့ၾကည္​့​ေနသည္​။

အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ ၿငိမ္​သက္​စြာ
ၾကည္​့​ေနၿပီးမွ ၿငိမ္​းဘက္​ကို
​ေနရာ​ေရႊ႔လိုက္​သည္​။

Coat အနီႏွင့္လူမွာ
ခံုတစ္​ခံုကိုယူလ်က္​ အခန္​းထဲ၌
ထိုင္​ၿပီး ​စီးကရက္​တစ္​လိပ္​အား
ဖြာ​ေနသည္။

အခန္​းမွာ အလံုပိတ္​ျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့
​ေဆးလိပ္​​ေငြ႔မ်ားမွာ အျပင္​ကို
ထြက္​မသြားပဲ အခန္​းထဲ၌သာ
​ေဝ့ပတ္​​ေနသည္​။

"မင္​းအဆင္​​ေျပလား..."

​ေနာင္​ဆက္​က မသံုးဖူးပါ​ေသာ
မင္​း ဟူ​ေသာ နာမ္​စားကို
သံုးလိုက္​ရာ ၿငိမ္​း​ေၾကာင္​ပင္​သြားမိသည္​....။

"အင္​း....​ေနာင္​ဘာလို႔ဒီကိုလာတာလဲ...
​ေနာင္​အခု ​ေန​ေကာင္​းသြားၿပီလား...
ခင္​ဗ်ားက ဘယ္​​ေတာ့မွကြၽန္​​ေတာ္​့စကားကိုဆို နားမ​ေထာင္​ဘူးဗ်ာ...."

ၿငိမ္​းက ညည္​းသလို​ေလး​ေျပာလိုက္​ရာတြင္​ ​ေနာင္​ဆက္​ကိုယ္​တိုင္​ပင္​
မသိလိုက္​ပဲ ရယ္​မိသြားရသည္​။

ငါက သူ႔စကားကိုနားမ​ေထာင္​ခဲ့ဘူးလား...။

"ကဲ...​​ေျမပံုယူလာခဲ့..."

Coat အနီပိုင္ရွင္​​​၏အမိန္​႔သံ
ၾကားၿပီးမၾကာမီ တပည္​့တစ္​​ေယာက္​က
​ေျမပံုအႀကီးႀကီးအား ယူလာၿပီး
​ေလထဲ၌ ျဖန္​႔ျပထားသည္​။