ငြိမ်းကိုသာလျှင်​ ပန်​ဆင်​မည်​/ျငိမ္​းကိုသာလွ်င္​ ပန္​ဆင္​မည္​...

Part 23

Zawgyi

"က​ေလး...သက္​သာသြားၿပီလား..."

​ေရာက္​ကတည္​းက တစ္​က​ေလးထဲ
က​ေလး​ေန​ေသာ မာမီ့အား
ၿငိမ္​းပင္​ ​ေနသားက်သြားၿပီ။

တစ္​ပတ္​မွ်႐ွိၿပီ ျဖစ္​၍
ၿငိမ္​းအဖ်ားမွာလည္​း လံုးလံုးလ်ားလ်ား
​ေပ်ာက္​ကင္​းခါနီးျဖစ္​ေန​ေလၿပီ...။

"ဟုတ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေကာင္​းသြားပါၿပီ...
မနက္​ျဖန္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ခ်က္​မယ္​​ေလ.."

ထိုအခါ မာမီမွ လက္​ႀကီးကာလ်က္​

"အမယ္​​ေလး....ဘာမွပူမ​ေနနဲ႔..
မင္​းဒယ္​ဒီႀကီးတစ္​​ေယာက္​လံုး
႐ွိတယ္​....​ေအး​ေဆး​သာ​ေန...."

မာမီက ဒယ္​ဒီ့အား လႊဲခ်လိုက္​ရာတြင္​
ဒယ္​ဒီတစ္​​ေယာက္​ ​ေရ​ေသာက္​ရင္​း​ေတာင္​ သီးမလိုျဖစ္​သြားရသည္​။

သို႔​ေပမယ္​့လည္​း ခ်စ္​ဇနီး​ေလးအား
ဒယ္​ဒီက ဘာျပန္​​ေျပာႏိုင္​မည္​လဲ...။

"ဦးညီကို​ေရာ...သားဖုန္​းဆက္​ျဖစ္​​ေသးလား..."

"ဆက္​ျဖစ္​တယ္​​....
အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​း​ေတာ့​ေျပာျပထားတယ္​"

ထို​ေတာ့​မွ မာမီက ​ေခါင္​းတစ္​ၿငိမ္​့ၿငိမ္​့ႏွင္​့
ဆက္​စား​ေနသည္​

"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ...Iren...
ပိုင္​ညီနဲ႔ ​ေျပာစရာ႐ွိလို႔လား..."

႐ုတ္​တရက္​​ေမးလာ​ေသာ
​ဦး​ေႏွာင္​းမခ​ေၾကာင္​့
​ေဒၚသက္​​ေရာင္​ႏွင္​း​ေရာ ​ေနာင္​ဆက္​ပါ
အရည္​အ​ေသာက္​မပါ​ေသာ
ငါး​ေျခာက္​​ေၾကာ္​ကိုပင္​သီးသြားရသည္​။

"​ေအာ္​....ဘယ္​လိုစား​ေနလဲ...Irenရယ္​.."

ဦး​ေႏွာင္​းမခက ​ေဒၚသက္​​ေရာင္​ႏွင္​းအား
​ေရခြက္​​ေလးကမ္​းကာ ၿငိမ္​းမွာ​ေတာ့
လက္​သီးဆုပ္​​ေသး​ေသး​ေလးႏွင္​့
​ေနာင္​ဆက္​ ​ေက်ာျပင္​အား
ထု​ေပး႐ွာသည္​...။

​ေနာင္​ဆက္​ က​ေလးငယ္​အား
ျပံဳးၾကည္​့မိလိုက္​​ေတာ့ ၿငိမ္​းက
ျပန္​​ျပံဳးျပသည္​။

အဲ့လိုခ်စ္​စရာ​ေကာင္​း​ေနမွ​ေတာ့
ကိုယ္​မွ မခ်စ္​ရင္​ၿငိမ္​းကို
ဘယ္​သူခ်စ္​​ေတာ့မလဲ...ကဲ...။