🍁 55 Chapter 🍁

169 34 1
                                    

Maybe it was a dream.  I spent with you without you...

.........................................................................

Park jimin  pov,

"ජීජී ගිහින් එන්නම් මගේ ජීහූ පැටියෝ... "

"ජී.ජී... නූ...නූ... ජිජී..."

"ජීජීට බායි කියන්න මැණික.. බායි ජීජී.."

"නූ...ජීජී.."

"ජිජී ගිහින් එනකන් පපා එක්ක පරිස්සමෙන් ඉන්න ජීහූ.. ජීහුගෙ පපාට ඔනි ජීජීව පන්න ගන්න ජීහු.. පපා ජීජීට දුෂ්ටකම් කරනවනෙ.. මගෙ ජීහු මන් එනකන් බලන් ඉන්න.  ජීජී එනකොට ජීහූට ලොකු චොකලට් එකක් ගේන්නම්.."

"ජී.....ඈ...ජී... "

" මිනී මන් ගිහින් පුලුවන් ඉක්මනට එන්නම්. පරිස්සමෙන් ඉන්න. හැමදාම කෝල් ගන්න. මම ගන්නකොට ආන්සර් කරන්න. පෝන් එක ලගම තියා ගන්න. මොනවා හරි ඔනි නම් මට කියන්න.."

"සෝජී...  හරි අනෙ. මම පෝන් එක ලගම තියා ගන්නම්. පරිස්සමෙන් ඉන්නම්.. ඔයා පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්නකො ."

"මම යනවා මිනී.."

"හරි පරිස්සමෙන් යන්න සෝජී."

"බායි.."

"ජීජීට බායි කියන්න බේබි.."

"ජීජී.. "

"බායි මැණික..."

සෝජී පහුවදාට ආපහු යන්න යනකොට එයාව ගෙදරින් එලියට දාගන්න මට සෑහෙන්න මහන්සි වෙන්න උනා. එයා ටිකක්වත් කැමති උනෙ නැ අපිව දාලා යන්න. ඇත්තටම බැලුවොත් මේ ගෙවුන අවුරුදු එක හමාරටම සෝජී මාව දාලා මේ තරම් කාලෙකට ඈතට යන පලවෙනි පාර මෙක උනා..

එයා නැතුව මටත් පාලු උනත් මම කැමති උනෙම නැ තව දුරටත් එයා මම වෙනුවෙන් එයාගෙ දේවල් අතපසු කර ගන්නවට. එයා දැන් එයාගෙම කියලා ජීවිතයක් පටන් ගන්න ඔනී.. මට බැහැ තව දුරටත් එයාව මගේ ගාව තියා ගන්න.

කොහොමත් හිටියාට වඩා  එයා නිසාම, මගේ චූටි පැටියා ජීහු නිසාම මම හිතුවට වඩා මම ශක්තිමත්... නැහැ තාමත් සමහර වෙලාවට මට මාව, මගෙ හැගීම් පාලනෙ කර ගන්න හරිම අමාරුයි. එ උනත් ජීහු ගැන හැම තිස්සෙම හිතනකොට මට පුලුවන් උනා මම වෙනුවෙන් ටිකක් විතර ආත්මාර්තකාමී වෙන්න. එයා ගැන හිතන එක දුක් වෙන එක, පසු තැවෙන එක අඩු කර ගන්න..

Waves Of Life ( Jikook )Where stories live. Discover now