Waves Of Life ( Jikook )

🍁 62 Chapter 🍁

We are together again under a sky full of dear memories.  forever...

.........................................................................

Jeon jungkook  pov,

" කුකී ඔයාට අමාරුයි එක දිගටම ඩ්‍රයිව් කරන්න. දෙන්න මම ටිකක් අරන් යන්නම්.."

" ම්..කමක්.නැ ජිමින්. යමු. මම දිගටම අරන් යන්...

" නැහැ.. ජීහුව ඔයා ගන්නකො. කෝ ඔයා මෙතනට එන්න. ඉතුරු ටික මම ඩ්‍රයිව් කරන්නම්"

හවස් වෙලා නම්-ගූ වලට සමු දුන්න අපි තුන් දෙනා.. ආයෙම සෝල් අහස යටට යන ගමන් හිටියා..  පැය ගානක් එක දිගට මම ඩ්‍රයිව් කරගෙන එනකොට මගෙ මුළු ලෝකෙම මට එහා පැත්තෙ පැසෙන්ජර් ශීට් එකට වෙලා ගුලි වෙලා හිටියා.. මගේ චූටි මැණික ආයෙම නින්දට වැටෙනකොට එය මගෙ ජිමින්ගෙ අතේ ගුලි වෙලා පුලුන් බෝලයක් වගෙ නිදාගෙන හිටියා..  එ වගෙම ජිමින්ටත් ඉදහිට විඩෙන් විඩේට නින්ද යනකොට මෙ මුළු වෙලාවම මම පාරට අවධානෙ දෙන ගමන් එ දෙන්නා දිහා බලන් හිටියා.. මට ලෝබ හිතුනා.. කොයි තරම් බල බලා හිටියත් එපා වෙන්නෙ නැති ඒ දර්ශනෙ මම මෙ ලෝකෙ ආසම දේ උනා.
මගේ පවුල..

පැය පහක් විතර එක දිගට ඩ්‍රයිව් කරන් එනකොට මට දැනුන මගෙ කකුල් ආයෙම වෙදනා දෙනවා. එක දිගට කකුල් දෙක නමාගෙන ඉන්න හොදනේ නැති උනත් ඒ දෙන්නව මටම ආපහු පරිස්සමෙන් එක්කන් යන්න තිබුන උවමනාව නිසාම මම ටේහියින්ටවත් ඉඩක් දුන්නෙ නැ කාර් එක ඩ්‍රයිව් කරන්න..

ටේහියුන්  පස්සෙට වෙලා එ පැය ගානම හොදට නිදා ගන්නකොට මම එයාට කරදරයක් වෙන්න දුන්නෙ නැත්තෙ පහුගිය දවස් ටිකෙම ඌ මන් නිසා වින්ද දුක මතක් වෙලා..

පැය පහක් ගියා උනාවත් මේ කාලෙ පුරාවටම කාර් එකේ තිබුනෙම දරා ගන්න බැරි නිහැඩියාවක්. මට මතක් උනා මමයි ජිමිනුයි අපි එකට හිටපු දවස්වල ගමන් යනකොට වාහනෙ කොයි තරම් නම් ඝෝශාකාරීද කියලා. විශේෂයෙන් ජිමින්  කොයි තරම් නම් කියවනවද? ඒත් අද අපි දෙන්නා අතර හිදසක්  තිබුනා.. ආයෙමත් අවස්ථාවක් ලැබුනත් අපි දෙන්නා අතරම හිදැසක් නිර්මාණය වෙලා තිබුනා. එ හැම දේටම වැරදිකාරයා මම කියලා තේරෙනකොට මම මේ නිහඩකම දුකෙන් උනත් බාර ගත්තා... මෙ තමා මට ලැබෙන දඩුවම...