Mandalina

Saklan

"Aslında... Bir şey var." diyen Şahin'e Bora, "Buyurun." dedi.

"Birazdan buraya bir kadın gelecek. Gelmesi biraz sürebilir ama onu bekleyebilir miyiz? Onun bende ayrı bir değeri var ve son kez burada onu görmek istiyorum."

"Tabii ki." dedi, Bora.

"İstediğiniz kadar bekleriz."

"Teşekkürler."

Merakıma yenik düşerek "Sevgiliniz mi kadın?" diye sordu. 

Gülümsedi ama içerisinde acı olanındandı. 

"Onun sevgilisi var ama ona karşı boş olmadığım doğru."

"Üzgünüm." dediğimde kaşları çatıldı.

"Üzülme, bu onun için en güzeli. Onun adına çok mutluyum."

"Siz ne derseniz o."

Yarım saat kadar bir süre beklediğimizden sonra içeri nefes nefese bir kadın girdi.

Çok hoş görünüyordu.

Şahin'in örtülmüş cesedini gördüğünde yavaşça ona yaklaştı. 

İçerideki tüm polisler ona bakıyordu. 

Gözünden bir yaş döküldü.

Dizlerinin üstüne düştüğünde "Şahin!" diye bağırdı.

"Begüm..."

Begüm çığlık ata ata ağlarken titriyordu. 

Şahin'in üzerine örtülmüş örtüyü açamamışken böyle ise açtığında ne olacaktı?

Cesaretini toplayıp çarşafı açtığında gözlerimi yumdum.

Buna rağmen tepkisinden kaçamadım. 

Çığlığını duymuştum.

"Şahin."

Şahin, yanına oturup ona bakarken Begüm elleriyle ağzını kapatmıştı. 

Begüm, Şahin'in yanağına elini götürürken Şahin de onun saçlarına daldırdı ellerini.

Begüm, yavaşça Şahin'in yüzünü okşarken gözyaşları yüzüne dökülüyordu.

"Şahin, can dostum. Lütfen uyan ve bunların hepsinin rüya olduğunu söyle."

Begüm ağlamaya devam ederken gelen bir polis memuru, Begüm'e "Komserim." dedi.

"Cesedini otopsi için götürmemiz lazım."

Sinirle, "Ölmedi o! Beni, ailesini, arkadaşlarımızı bırakmaz!" diye bağırdığında Şahin'in içi gitmişti.

"Ama komserim."

Begüm, "Herkes dışarı çıksın!" diye bağırdı.

Hepsi birbirine bakarken tekrar "Bu bir emirdir! Herkes dışarı çıksın!" diye bağırdı.

Hepsi dışarı çıkınca Şahin'in kafasının arkasından ve sırtından yavaşça onu doğrulttu.

Sıkıca ona sarıldığında Şahin dayanamayarak ona sarıldı.

"Şahin. Yapma bunu bana. Yapma."

Şahin'in saçlarını okşarken konuşmaya devam etti.

"Hani birbirimize söz vermiştik. İkimiz de şehit olmayacaktık. Diğerimizi geride bırakmayacaktık. Anca beraber kanca beraber, demiştik. Şimdi niye beni geride bıraktım?"

Saçlarını kokladı ve saçına minik bir öpücük kondurdu.

Aynısını Şahin de Begüm'e yaptı 

"Birlikte bir operasyonda şehit olmazsak yaşlanınca emekli olacaktık. Birlikte bunayacaktık."

"Hadi uyan, hadi. Beni bırakmazsın. Hadi."

Ağlaması daha da şiddetlenirken içeri başka bir polis olduğunu düşündüğüm biri girdi.

"Begüm."

Marketten içeriye giren adama baktı.

Begüm, "Şahin." dedi.

Devamını getiremedi. 

Gözyaşları engel oldu buna.

Gelen adam ne yapacağını bilemeyerek yanlarına oturunca Şahin'e baktım.

"Sarp, kardeşim." diyordu.

Sarp da Begüm'ün omzuna kolunu attığında Begüm destekçiye ihtiyacı olduğunu gösterircesine kafasını Sarp'ın göğsüne yasladı.

"Beni bırakmış olamaz, Sarp. Uyanacak de. İyileşecek de."

Sarp kendi gözyaşlarını saklamaya çalışırken, "Üzgünüm, Begüm." dedi.

"Sarp. Ölmedi de, ölmedi de! Üzgünüm deme. Lütfen."

"Buna dayanabilecek gücüm yok." dedi, Begüm.

Sarp, Şahin'e baktı.

"Hangimizin ölüme dayanabilecek gücü var ki?"

Şahin, Begüm'ün saçından öptükten sonra ayağa kalkıp Sarp'ın sırtına dostça vurdu. 

Bize döndüğünde gözyaşlarımı sildim. 

"Vakit için teşekkürler. Onları birbirlerine emanet ettim. Artık gidebilirim."

Ben olsam doyamazdım.

Gitmek istemezdim.

"Tabii ki." dedi, Bora ve eliyle Şahin için yolu açtı. 

Şahin, bir kez daha arkadaşlarına baktı ve derin bir nefes alıp beyaz yola doğru ilerledi.

Geçit kapanana kadar onu izledim. 

Güçlü bir adamdı. 

"Gidebiliriz." dedi, Bora.

"Gidelim." diyordum ki dışarıda birden çok kommo gördük. 

"İşte bunu hiç hesaba katmamıştım." diye mırıldandı Bora.

Sivillerden ölen olmayacak diye rahattık.

Oysa teröristlerden ölenler olmuştu.

Bora, "Marketin deposunda saklan benim için. Çevreyi kontrol edip yanına geleceğim." dediğinde onu onayladım ve dikkatlice marketin deposuna gittim.

Umarım kimseye yakalanmadan gitmeyi başarırdık.