Mandalina

Kıskandın

Cemil ile koridorda yürürken diğerleri rahatsız olmasın diye kahkaha atmamak için kendimi tutuyordum. 

Bora'nın dairesine vardığımızda "Hatırladığım diğer anılar beni çok üzmüştü, kafamı dağıtıp beni eğlendirdiğin için teşekkür ederim." dedim.

"Lafı olmaz. İstediğin an gelebilirsin, yan dairedeyim."

Bora'nın kapısına baktım ve "Şu an bile gelmek istiyorum." dedim.

"Gel öyleyse. Odun ev arkadaşın gibi seni koltukta bırakmam."

"Bak sen. Ne yaparsın?"

"Sanırım yanımda yatmanı önersem beni döversin."

"Kesinlikle."

"Öyleyse bu gecelik, istersen diğer geceler de yatağımı sana bırakabilirim."

Tebessüm ettim.

"Teşekkürler ama ikimizin de düzeni bozulmasın."

"Benim de için sorun olmaz."

"İyi geceler Cemil."

"İyi geceler Eliz." 

Bora'nın kapısını açıp içeri girdiğim an Bora ile karşı karşıya kaldım. 

Kapıyı kapatıp ona döndüğümde gitmişti.

Bir şey demeden mutfağa gittim.

Konuşmaktan dolayı susamıştım. 

Yemek masasının özenle hazırlandığını gördüğümde merak edip ocaktaki yemeklere baktım. 

Hiçbirine dokunulmamıştı.

Mutfaktan çıkıp Bora'ya bakındım. 

Odasındaydı. 

Yanına gitmeli miydim?

Ama bana bencil demişti.

Sadece onu düşünüyordum.

Dayanamayarak odasının kapısını tıktıkladım. 

Ses vermiyordu. 

"Giriyorum!"

Kapıdan geçip içeri girdiğimde onu yatağına oturmuş kitap okurken buldum.

Yatağı...

Üç metrelik biri içindi.

Benden onlarcası sığardı.

Konu bu değil, boğazımı temizledim.

"Bora."

Cevap vermedi.

"Bora."

Tekrar cevap vermedi.

"Çocuk gibi davranmayı bırakıp bana bakar mısın?"

Bana döndüğünde "Adımı doğru söyle o zaman." diyerek gerçek adını söyledi.

"Yemekler çok güzel görünüyor, yiyelim mi?"

"Odanda seni üzdüğüm için tek başına oturuyorsun sanarken yapmıştım o yemekleri. Artık iştahım kalmadı."

"Bora... Deme öyle."

"Adım Bora değil. Hem sen açsan yesene."

"Seninle yemek istemiştim."

"Yemeyeceğim ben. Biriyle yemek istiyorsan odun olmayan arkadaşını çağır. Benim yaptığım yemekleri yersiniz. Güldürür de seni."

Yanına oturdum ve "Kıskandın mı sen beni?" diye sordum. 

"Hayır."

"Kıskanmışsın bence."