ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 3) (Myanmar Translation)

Book 32 Chapter 450

Uni

အခန်း (၄၅၀) အဆုံးအဖြတ် တိုက်ပွဲ

အမှောင်တရား၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အကောင်းဆုံး အချက်မှာ အမှောင်ထဲတွင် မည်သည့် အရာ ရှိနေသည်ကို မသိရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

မသိသော အရာများကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းသည် သတ္တဝါတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင် နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်နေသည့် ကြောက်စိတ် ဖြစ်လေသည်။

ဆန်းလျန်သည် သဘာဝတရား ဖြစ်စဉ်များကို အသေးစိတ် တွေ့မြင် နေရသည့်တိုင် အမှောင်ထု အတွင်းတွင် မည်သည့် အရာများ ရှိသည်ကိုတော့ မသိမြင်နိုင်ပေ။ သို့သော် သူက ကြောက်ရွံ့ခြင်း မဖြစ်မိပါ။ သူ၏ စိတ်အစဉ်သည် ကန်ရေပြင်ကဲ့သို့ တည်ငြိမ်လျက် ရှိလေသည်။

အေးစက် မာကျောသည့် နှလုံးသားသည် အခက်အခဲ မှန်သမျှကို ကျော်လွှားနိုင်ပြီး ကျင့်စဉ်လမ်း၏ အတားအဆီးများ အားလုံးကို ဖယ်ရှား ပစ်နိုင်လေသည်။ သူ၏စိတ်ထဲတွင် သူ့ဘဝတွင် တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးသော ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်မာမှုများ မွေးဖွား လာခဲ့သည်။ သူ၏ အေးစက် မာကျောပြီး ကြောက်စိတ် ကင်းမဲ့သည့် တာအိုကျင့်ကြံသူ စိတ်ထားကို မည်သည့် အရာကမှ ရပ်တန့်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

သူသည် တိုက်ပွဲတွင် စိန်ခေါ်သူ တစ်ယောက် မဟုတ်ပါ။ သို့သော် သူသည် လောကတစ်ခွင်တွင် အကြွင်းမဲ့ လွတ်လပ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ဖယောင်းတိုင် မီးတောက်လေး ကဲ့သို့ သိပ်မကြာနိုင်တော့သည့် သူ၏သက်တမ်းကိုလည်း သူရှင်းရှင်းလင်းလင်း နားလည်ထားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်သူသည် ပစ္စုပ္ပန်တွင်သာ နေထိုင်ပြီး လက်ရှိ အချိန်ကိုသာ အကောင်းဆုံး အချိန်ဟု ခံယူ ထားလေသည်။

သူ၏ အသက်ဓာတ် စွမ်းအားများတွင် ခိုင်ခံ့သည့် အနှစ်သာရများ မရှိတော့ပါ။ သူ့ထံမှ ကြယ်တာရာ စွမ်းအားများသည် နောက်ဆုံး အချိန်တွင် ထွန်းလင်းသည့် မီးတောက် တစ်ခုအလား အမြင့်ဆုံးအဆင့် ထွန်းလင်း နေပြီး နဂါးငွေ့တန်းမှ အလင်းရောင်ကိုပင် ကျော်လွန် သွားလေသည်။

ကြယ်တာရာ စွမ်းအား အလင်းတရားသည် အမှောင်ထု ပင်လယ်ကို ထိုးခွင်းလိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးမှ အမှောင်ထုသည် ပျောက်ကွယ် သွားလေသည်။