Book 34 Chapter 472

35 2 0
                                    

Uni

အခန်း (၄၇၂) မိုးကောင်းကင်ကမျက်နှာမလိုက်ဘူး

လျိုမုန့်တယ်သည် ကျယ်ယန်းတောင်မှ ပြန်လာသည့် အခါတွင်တော့ ရှီးလျန်မြို့သို့ပင် မဝင်တော့ဘဲ တာ့ရှီတိုင်းပြည်သို့ တန်းပြန်ခဲ့လေသည်။ တာ့ရှီဧကရာဇ်သည် သူ့ကို စောင့်ကြို နေလေသည်။

တာ့ရှီဧကရာဇ်က လျိုမုန့်တယ်ကို တွေ့သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် မေးမြန်းလိုက်သည်။

"တိုင်းပြည်အကြံပေးအရာရှိမင်း၊ ပြန်လာတာ မြန်လှချည်လား၊ ရှီးလျန်မြို့တော် သခင်မက ဘာအမှာစကားများ ပြောကြားလိုက်သလဲ"

"မင်းကြီး... တာ့ရှီကို ကာကွယ်ချင်တယ် ဆိုရင် ရှီးလျန်ကို မတိုက်ခိုက်တာ အကောင်းဆုံးပါပဲ"

လျိုမုန့်တယ်က ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

"အရာရှိမင်းရဲ့ စကားက ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ"

တာ့ရှီဧကရာဇ်က ပြန်မေးလိုက်သည်။

"ရှီးလျန်မြို့တော်သခင်မရဲ့ သားတော်ဟာ အလွန်ထူးခြားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ပါပဲ၊ သူလက်တစ်ဖက် ဝှေ့ယမ်းလိုက်ရင်တောင် တာ့ရှီဟာ ပျက်စီး သွားနိုင်ပါတယ်၊ မင်းကြီးက ရှီးလျန်ကို တိုက်ခိုက်မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်မျိုးလည်း တာဝန်မယူနိုင်ပါဘူး"

လျိုမုန့်တယ်၏စကားကြောင့် တာ့ရှီဧကရာဇ်က ပြုံးလိုက်လေသည်။

"အရာရှိမင်းက ပညာရှိ တစ်ယောက်ဆိုတာ ငါကိုယ်တော်သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လူတစ်ယောက်က လက်တစ်ဖက် ဝှေ့ယမ်းလိုက်ရုံနဲ့ တိုင်းပြည်ပျက်စီး သွားရမယ်ဆိုတာ မဟုတ်သေးဘူး၊ လက်ရှိအချိန်မှာ ရှီးလျန်ဟာ အလှပဆုံး ပွင့်လန်းနေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်လိုပါပဲ၊ အင်အား အရမ်းကောင်းနေတယ်၊ ငါကိုယ်တော်က သူတို့ကို မတိုက်ခိုက်ဘူးဆိုရင် အနှေးနဲ့အမြန် သူတို့ဘက်က ငါကိုယ်တော်တို့ တာ့ချီကို စစ်ချီလိမ့်မယ်၊ ဒီတော့ ငါကိုယ်တော်တို့ တာ့ရှီက စပြီး စစ်မချီရတဲ့ အကြောင်းရင်း ကောင်းကောင်းလေး တစ်ခုလောက်တော့ အရာရှိမင်းက ပြောပြသင့်တယ်"

လျိုမုန့်တယ်မှာ တာ့ရှီဘုရင်ကို နားမချနိုင်တော့သည့် အဆုံး တာ့ရှီတိုင်းပြည်မှ ထွက်ခွာ ခဲ့တော့သည်။

ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 3) (Myanmar Translation)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora