Book 36 Chapter 493

22 1 0
                                    

Uni

အခန်း (၄၉၃) ဧကရာဇ်ဓား

"နည်းနည်းလောက် အိပ်လိုက်ဦးလေ..."

ဆန်းလျန်က လေ့ကျင်းကို ပြောလိုက်လေသည်။

လေ့ကျင်းမှာလည်း အမှန်တကယ်ပင် ပင်ပန်းနေပြီ ဖြစ်သည့် အတွက် အိပ်ပျော် သွားလေတော့သည်။

အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်တွင်ပင် သူမသည် အိပ်မက်ဆိုးများကို မြင်မက် နေတော့သည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် သူမ၏ ဦးရီးတော်နှင့် ဆန်းလျန် ပြင်းထန်စွာ တိုက်ခိုက်နေကြပြီး တောင်တစ်ခွင်လုံးတွင် သွေးချောင်းစီးကာ အလောင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်ကို မြင်တွေ့ ရလေသည်။ သို့တိုင်အောင် သူမသည် အိပ်မက်ဆိုးမှ မနိုးထနိုင်ခဲ့ ပေ။

ဆန်းလျန်သည် ကျီဝေ့ စာသင်ခန်း အပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ယခင်က ရှင်းလင်းနေခဲ့သည့် တော်ဝင် ကျောင်းတော်ကြီးသည် ယခုတော့ နွယ်ပင်စိမ်းစိမ်းများ၊ သစ်ပင်စိမ်းစမ်းများဖြင့် နေရာတိုင်းတွင် စိမ်းလန်းစိုပြေ နေတော့သည်။ ဆန်းလျန် စိုက်ပျိုးထားသည့် သစ်ပင်များ ဖြစ်လေသည်။

ဝူတင်သည် တော်ဝင် ကျောင်းတော်ဝန်း အတွင်းရှိ စီးဆင်းနေသည့် စမ်းချောင်းလေး တစ်ခုဘေးတွင် ဓားသိုင်း လေ့ကျင့် နေလေသည်။ သူက အရှေ့တိုင်း စစ်သည်တော်နှင့် တိုက်ခိုက်စဉ်က ပျက်စီးသွားသည့် သူ၏ ကြေးနီစိမ်း ဓားနှင့် ပုံသဏ္ဌာန်တူသည့် သစ်သားဓား တစ်လက်ကို ပြုလုပ်ကာ ဓားသိုင်း လေ့ကျင့်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဝူတင်သည် အေးဆေးစွာ နေတတ်သူ ဖြစ်ပြီး အခြားသူများနှင့် စကား အပြောအဆို သိပ်ရှိသူ တစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ကွမ်းလုန်ကျီ၏ တပည့်ဖြစ်လာပြီးသည့် နောက်ပိုင်း လူအချို့နှင့် မဆက်ဆံချင်ဘဲလည်း ဆက်ဆံနေရလေ သည်။ အထူးသဖြင့် သူ့ကို အခြောက်တိုက် ရန်လိုနေသည့် ဖေးကျုန်းပင် ဖြစ်လေသည်။

"မင်းက ဓားသိုင်းလေ့ကျင့်ဖို့ သင့်တော်တဲ့သူမျိုး မဟုတ်ဘူး"

အသံထွက်ပေါ် လာရာသို့ ဝူတင်က လှည့်ကြည့်လိုက်သည့် အခါတွင်တော့ သူ့အနောက်ဘက်ရှိ မြက်ခင်းပြင်ထက်တွင် မတ်တတ်ရပ်နေသည့် ဆန်းလျန်ကို တွေ့လိုက် ရလေသည်။ မြက်ခင်းပြင်မှ မြက်လေးများမှာ အလွန်နူးညံ့ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ပေါက်ရောက် နေလေသည်။ ဆန်းလျန်သည် ထိုမြက်ပင်လေးများ၏ ထိပ်ဖျားပေါ်တွင် ရပ်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် မြက်ပင်လေးများမှာ ကျိုးကျေသွားခြင်း မရှိခဲ့ပေ။

ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 3) (Myanmar Translation)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin