stanąłem pośrodku świata mi obcego
aby swe sekrety najsłodsze zdradził
oślepiony naturą ze złota lepioną
Dziewannie za rękę dałem się prowadzić
gałęzie obnażone zielenią się otulają
jakby to panny, co szaty przyodziewają
tulipanami łoże stepu usłane zostało
róże niczym kochanki obok nich żyją
Helios swe strzały najlepsze puścił
aby przez tancerki zielone się przebić
wiatr delikatny grał na mej twarzy
jakoby to sam Chopin palcami ją muskał
czyżby Persefona z zaświatów wyszła?
czyżby Flora przed moimi oczyma była?
stanąłem pośrodku świata mi obcego
aby swe sekrety najsłodsze zdradził
wtedy to oczyma duszy spojrzałem
modląc się, aby już nigdy nie zasnęły
16.03.2023
CZYTASZ
pióro martwego kwiatu
Poetryod czasu do czasu zdarza mi się złapać za pióro i napisać jakiś wiersz, także zapraszam serdecznie do czytania :D wszelkie komentarze i polubienia są mile widziane
