seni severdim || mert hakan yandaş

•aşığım sana doyamıyorum

Masal'dan

Dorukhan'lar eve geçmişti ve ben hala balkondaydım. Hava soğumaya başlasa da iyi geliyordu. Düşünceli halimi dağıtan telefonum oldu.

~komutan
bir kere de inatlaşma
lütfen ya
dinle beni artık

'mert
yorulmadın mı gerçekten
ben yoruldum ya
uğraşma artık
yüzünü bile görmeye
tahammülüm yok şuan'

~komutan
bunlar
nasıl laflar güzelim ya
bu kadar seviyorken
bu kadar beklemişken
yargısız infaz yapma
nolur
aşağıdayım hala
sadece beni dinlemeni istiyorum
lütfen

'seni dinlersem
inanırım mert
hala aşığım sana
bu bile
kendimden nefret etmeme yetiyor
bana bunu daha fazla yaşatma
git mert git'

~komutan
gitmiyorum psikolog
senin beni dinlemen için
gerekirse bağrınırım buradan
ama gitmiyorum
seni böylesine severken
yapamam bunu

'ya sen beni
aldattığının farkında mısın
hala neden yaşatıyorsun
aynı anı bana tekrar tekrar
boğuluyorum artık mert'

~komutan
aldatmadım ben seni
şu dünyada düşüneceğim
son şey bile değil bu masal
dinlesen çözülecek
bütün sorunlar
yapma sevgilim lütfen

'vazgeçmeyeceksin demi
çık hadi yukarı
anlat ne anlatacaksan
sonra da gidersin'

Mert yukarıya çıktığında ona olabilecek en uzak yere oturmuştum. Onu görmeye tahammülüm bile yokken yakınında olmak istemiyordum.

- Bu mu gerçekten Masal..? Neyse çok sorgulayamam. Haklısın sen de kendine göre. Ama gerçekten aldatmadım seni. Eğer onunla buluşmasaydım direkt sana gelecekti sevgilim. Seni bu şekilde kaybetmeyi göze alamazdım.
- O şekilde istemedin bu şekil çok mu hoşuna gitti Mert..? Güldürme beni ya.. dediğimle kahkaha atmıştım.
- Masal.. Seni kaybetmek isteyeceğim son şey bile değil. Yapma artık bana bunu.
- Ne yapmayayım komutan! Sen onun ellerini sıkı sıkı tutarken ben gelip senin boynuna mı sarılayım!?
- Ya ben dokunmadım bile ona! Neden bilip bilmeden bağrınıyorsun?! Geldi tuttu ellerimi birden! Ben onun şokunu atlatamadan çekmişler fotoğrafı zaten! Bir kere de güven bana ya, bir kere!

Ayağa kalkıp yaklaşmıştım yanına.

- Ben güvenmiyorum yani öyle mi.. Sorun benim güvensizliğimde.. Sen gayet net bir insansın çünkü.. Annenle tanışmaya geldim ya ben o gün.. Sen bana bunları yaparken ben gelip annenle tanıştım. Ben de diyorum paşam neden gözümüze bile bakamıyor. Psikoloğum oğlum ben.. Adamı gözünden tanırım. Ki o adam bir de 6 yıldır tanıdığım biriyse. Hiç şansı yok yalan söylemeye.. Patladın Mert Hakan Yandaş. Bu sefer olmadı be komutan.. dediklerimle daha daha yaklaşmıştım. Artık üzerinde olan etkimden dinleyemiyor bile olabilirdi.
- N'oldu komutan.. Sesin çıkmıyor hiç.. Çok mu özledin Melis'i cümlemi tamamlayamadan yapışmıştı dudağıma. Geri çekildiğinde nefes nefese konuşmaya başladı.
- Özledim..! Seni çok özledim! Bırak artık şu geçmişi lütfen..
- Mert.. Bana yaşatma artık böyle şeyleri.. Bu kadarı çok fazla.. Sadece zarar vermeye başladık birbirimize..
- Söz.. Söz güzelim. Bundan sonra asla..! Sadece mutluluktan ağlayacağız söz veriyorum sana..
- Ne yaparsan vazgeçemiyorum işte be komutan ne yaparsın..
- Aşığım sana doyamıyorum psikolog! dediğiyle yine dudağımda baskı hissetmiştim.

Ve gece odamda bitmişti. En kötü anları bu kadar mükemmel anlara nasıl çevirebiliyordu gerçekten çözemiyordum artık.

~bu olaylar hep buralara nasıl geliyor hiç anlamıyorumahahajajsjs