seni severdim || mert hakan yandaş

•ulaşılamıyor

Mert Hakan'dan

Onu ilk gördüğüm andan beri sanki hayatıma renk gelmişti. Artık sıkıldığım bu şehre yeninden bağlanmamı sağlayan bir renk... Onsuz gün geçirmek istememeye başlamıştım. 4 aydır içimde yaşadığım her şeyi artık açığa vurmuştum ve düşündüğümün aksine her şey çok güzel ilerlemişti.

Hem Bursa'da oluşumdan hem de onun sınav haftası olduğundan pek görüşememiştik bu hafta. Bir hafta bir ay gibi geçti diyebilirdim hatta. Ona sürpriz yapıp 1 gün erken dönme kararı almıştım. Zaten yol uzun olduğundan dinlenmek için vakite de ihtiyacım olacaktı. Annemle vedalaştıktan sonra özlem çektiğim şehre -sevgilime- dönüş yoluna çıkmıştım artık. Uzun süren yolun ardından varmıştım şehrime. Evde biraz dinlendikten sonra dersinin olduğu bir saat olduğunu fark edip okuluna doğru yola koyuldum. Okula geldiğimde gördüğüm manzara karşılaşmak istediğim son manzaralardan biriydi. Birinin kolu sevgilimin omzunu sarıyordu. Elimdeki papatya buketi yeri boyladığında yerin dibindeydim sanki. Eve nasıl döndüğümü bilemedim. En son hatırladığım kendimi koltuğa bıraktığımdı.

Masal'dan

Yoğun ve Mert Hakan'sız geçen bir sınav haftasından zor da olsa çıkmayı başarmıştım. Son sınavı da verdikten sonra rahat bir nefes alıp arkadaşlarla kantine geçmiştik. Herkes bir bahane uydurup masadan kalktığında Arda'yla baş başa kalmıştık. Bakışlarından pek haz ettiğim söylenemezdi. Tam kalkmaya hazırlanırken elini omzumda hissettim. Anlam veremediğim süre boyunca tepki verememiştim. Kendime geldiğimde hızla kendimi geri çektim.
- Noluyor Arda ya, sen ne yaptığını sanıyorsun?!
- Güzelim yetmedi mi bu kadar soğukluk? Biliyorum sen de boş değilsin biraz rahat ya... diye gevşek bir şekilde cevap verdiğinde tokatı suratına yapıştırıp kalkmıştım. Kendimi hiç olmadığım kadar kötü hissediyordum. Ne kadar rahatsız etmek istemesem de Mert'i arama ihtiyacı duydum ve telefonuma sarıldım. Ama telefondan da o iğrenç ses gelmişti.
'Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor...'