Yemeğimizi yiyip televizyonun karşısındaki koltuğa kurulmuştuk ikimizde. Maçın başlamasına az bir süre kalmıştı. Sıkmam için elini uzattığında anlam verememiştim.
- İyi olan kazansın psikolog. - Al işte kendin dedin bak. Beşiktaş'ım alacak maçı. - Boşoktoşom olocok moço. Şimdi bir şey söyleyeceğim olmayacak. - Söyle komutan lütfen söyle diyip yanaşmıştım yanına iyice. Göğsüne yattığımda elleri saçıma gitmişti. - Beni iddiadan çok kolay uzaklaştırıyorsun ama psikolog.. Olmuyor ki böyle.. Daha sana laf sokacaktım ben ya.. - Bana.. Laf sokacaktın. Vay be sevgilim. Bunları da mı duyacaktı bu kulaklar gülmeye başladığımda onun da kahkahalarını duymuştum. - Yok yok. Derbi gerginliğiyle olacak öyle şeyler diyelim biz. Üzerimize alınmıyoruz psikolog. - Orasına ben karar veririm artıkk.
Ve sonunda maç başlamıştı. Fenerbahçe'nin ilk gol pozisyonunda Mert göğüsündeki beni unutup sıçramıştı koltuktan.
- E yuh ama..! Bu kadar da demedik be Merto. - Ne var kızım ya..! Gol atmak üzereydik ne güzel..! - Golün benim kafamdan daha değerli olduğunu bilmiyordum. Teşekkürler komutan. - Ya tamam özür dilerim. Deme öyle be yavrum dediğinde geri oturmuştu. O oturur oturmaz Beşiktaş pozisyona girip topu ağlarla buluşturmuştu. Talha artık klasikleşen M gol sevincini yaptığında bu sefer ayağa fırlayan ben olmuştum. - Gol be! İşte bu Talha'm, işte bu yavrum..! - Ben bunu cidden bitiririm psikolog..! Bu ne ya hala! M ne alaka kızım.!? - Bana özel gol attı danışanım, olamaz mı komutan..? Senden göremedik daha bir icraat. Anca toka falan öp işte. O toka da kimin hala emin değilim zaten de.. Neyseeeh. - Ya daha kaç kere senin demem lazım psikolog..! Güven be bir kere de..! Bütün gollerim sayende bunu hiç unutma diyip göz kırpmıştı. - Tamam kardeşim tamam. İnandık..
Biz atışmaya devam ederken bu sefer Fenerbahçe atağa geçip atmıştı golü. - N'oldu psikolog.!? Koyduk mu beee!? - Koyduk mu be mi..? Ne çıktı oğlum içinden dediğimle gülmeye başlamıştık. - Ee bizde böyle amca oğlu işine gelirse.. - Oh amca oğlunu da kullandığımıza göre artık havada sadece derbi kokuyor komutan..
Maçın sonrası gol düellosuyla geçmişti resmen. Stresten bir paket sigarayı bitirmiştik. Yani son gördüğümde öyleydi. Maçın son uzatma dakikası oynanıyordu ve Fenerbahçe penaltı kazanmıştı. Ben o penaltının gol olmaması için dua ederken Mert ekrana kilitlenmişti. Direkten dışarıya çıkan topla derin bir oh çekmiştim. Açıkcası gerçekten hazır değildim farklı bir takımın formasına. Maç berabere bitmişti. Kaçan penaltıyla Mert'in sinirleri daha da hoplamıştı.
- Hay ben böyle maçın.. diye başladığında lafını kesen ben olmuştum. Yoksa hiç susacak gibi değildi. - Heey.. Tamam bitti maç. Abartma. Olan bizim iddiaya oldu. Elimizde patladı. - Elimizde patlamaz bence ya dostluk kazandı sonuçta pis pis sırıtıp yanıma yaklaştığında tam belime sarılacakken elimi uzatmıştım. - Dostluk kazandıysa mademm.. El sıkışmak en makulü MHY. - Hı hı evet..! Biz asker arkadaşıyız çünkü. Gel birader sıkışalım el tabi ya..! dedikleriyle kahkaha atmaya başlamıştım. - Ya komutan sen gol diye beni unutur sıçrarsan koltuktan sonuçlarına da biraz katlanman lazım yaniii.. diyip göz kırpmıştım. - Bir şeyin de intikamını alma be kızım. Bir şeyi de unut yani ne olacak ki..? - Maalesef Merto. Zaten unutmam ama derbi günleri bir başka be yavrum diyip yanağından makas almıştım. Aniden gelip öptüğünde yüzünde kocaman bir zafer gülümsemesi vardı. - Unutma küçük hanım. Komutan ne isterse yapar diyip göz kırpıp mutfağa geçmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@masalbyndr derbi öncesi ortam böyleydi aslındahajshs @merthakanyandas
