seni severdim || mert hakan yandaş

•özledim

Mert Hakan'dan

Sabah hiç vakit kaybetmeden kapısında bulmuştum kendimi. Artık kimin ne diyeceği gram umrumda değidi. Saçma sapan haberlerin çıkmasının bizi yıpratacağına emin olsam da çok özlemiştim bizi. Arabanın içinde onu beklerken telefonun bildirim sesiyle yüzümü büyük bir gülümseme kaplamıştı ama maalesef çok uzun sürmedi.

psikolog <3
Mert, seninle görünmem ne kadar doğru bilmiyorum.

Gelen mesaj sinirlerimi hoplatmıştı artık. Bu kadar abartması canımı sıkıyordu. Ardından hemen aramaya karar verdim Telefonu açtığında bekleyemeden konuşmaya başlamıştım.

-Masal yetmedi mi gerçekten? Bunu bana yaşatmaktan sıkılmadın mı? Ben her şeyi arkada bırakmışken sen benimle görünmekten niye bu kadar çekiniyorsun ya?!

-Neden anlamamakta ısrar ediyorsun.Seninle çıkacak bir haber benim kariyerimin sonu olacak. Artık bencil olma biraz lütfen ya,lütfen..!

- Psikolog, bekliyorum aşağıda hadi. Haber çıkmayacak hiçbir şekilde. Söz veriyorum sana.

İtiraz edemeden telefonu kapatmıştım. Çok geçmeden kapıda gördüğümle yüzümü zafer gülümsemesi kaplamıştı. Gözü arabayı aradığında korna sesiyle nerede olduğumu belirtmiştim. Arabaya geldiğinde benden mutlusu yoktu artık. Ama bindiğinden beri yüzünde mimik oynamamıştı.

- Günaydın yok mu psikolog?
- Günaydın, günaydın komutan... diye gülümsediğinde 3 yıl sonra kendime gelmiştim.
- Nefes aldım Masal, 3 yıl sonra resmen nefes aldım. Çok özledim be diyip arabayı sağa çekmiştim. Önümüzdeki koca sahil ve biz vardık sadece. Ya da öyle biliyordum.

Hemen ona dönüp ellerini ellerimle birleştirdim. Gözlerini gözlerime diktiğinde dolu gözlerle bana baktı ve konuşma başladı.

- Mert... Ben sana ne yaptım da bana bunları yaşattın? O koca şehirde beni yalnız bırakacak kadar ne yapmış olabilirim ya açıkla bana artık bunu lütfen..! dediğinde bir yandan da ağlamaya başlamıştı. İlk defa onu böyle görüyorum. Ne kadar güçlü dursa da gözlerindeki çöküş fark ediliyordu.
- Masal'ım... Sana ne söylesem bencil olmamın önüne geçemeyecek. Ama hayallerim, hayallerimiz vardı bunu sen de biliyorsun. Bu kadar tepki beklemedim hiç senden ne yalan söyleyeyim. Sende bu kadar etki bırakacağını bilseydim...
- Mert ne anlatıyorsun sen ya! Görmüyor musun ne haldeyim! Hayallerimiz vardı evet! Ama bu değildi Mert değildi..! Tam dedim kariyerime tutundum. Yine çıktın karşıma bütün dengem bozuldu. Ben artık ne yapacağım gerçekten bilmiyorum Mert. Tek bildiğim şey çok özlediğim ve bundan çok yorulduğum...

Yaklaşıp gözünün önündeki bukleyi kenara çekmiştim. Gözlerimi kapatıp biraz daha yaklaştığımda hala çekilmemişti. Senelerdir hasret duyduğum koku burnuma dolduğunda Sivas'a geri dönmüştüm sanki.