mert artık tanıyamıyorum seni bu benim aşık olduğum kadın değil
Masal'dan
Bir haftadır yataktan çıkmamıştım bile diyebilirdim. Hem vücudumun halsizliği hem kafamda dönüp duran cümleler yataktan kalkma gücümü alıyordu elimden. Depresyondaydım büyük bir ihtimal. Ama bunu kendime kabul ettirirsem daha kötü olurdu her şey.
Önce kapı ardından telefon çalmıştı. Arayan ismi gördüğümde kapıdakinin de o olduğunu anladım.
Altay. Şu geçen sürede desteğini hiç eksik etmemişti. Bu ruh halinden çıkmam için elinden geleni yapsa da ben de öyle bir güç henüz yoktu.
Gidip kapıyı açtığımda hemen konuşmaya başladı. - Evet hemen hazırlanıyorsun ve dışarıya çıkıyoruz. Yeter başkan artık. Nereye kadar böyle ya..! - Hayır Altay.. Bırak dışarıya çıkmayı yürüyecek halim bile yok inan.. - İtiraz kabul etmiyorum.. Hadi!
Hazırlanmak için odaya girdiğimde aynadaki yansımama baktım uzun uzun. Sadece Mert değil ben de bitmiştim aslında. Ama o her zaman yaptığı gibi yine her şeyi üzerime yıkmakla meşguldü. Evet, bu olanlar durduk yere olmuştu bunu biliyordum. Çünkü elimde olan şeyler değildi. Ama Mert hemen yapıştırmıştı suçlu damgasını üzerime. Aslında bekleseydi biraz bana tek iyi gelecek olandı. O aksini tercih etmişti. Düşüncelerimi bölen Altay'ın sesi olmuştu.
- Masal.. Korkutma beni.. İyi misin..? - İyiyimm. Geliyorum şimdi..!
Hazırlanıp çıktığımda inmiştik aşağıya hemen. Arabanın anahtarını bana uzatmasıyla daha da şaşırmıştım.
- Sen kullanıyorsun psikolog. Hadi iyisin bugünkü terapin benden dediğinde gülmüştü. - Emin misin kaleci? Ben çok emin değilim çünkü de.. - Hiç olmadığım kadar başkan..! Hadi hadi..! dediğinde almıştım anahtarı. - Bugün sana hiç soru yok psikolog. Ama kafandan ne geçiyorsa hepsini anlatacaksın. - Maalesef anlatamam. Çünkü ben de bilmiyorum Altay.. dediğimde gözlerim dolmuştu. - Kafamda koca bir karmaşık ip yumağı var sanki. İyi gelecek tek insanı tanıyorum ama o bile iyi gelemez artık son dediklerimle bir kaç damla düşmüştü gözümden. - Tamamm. Bunları hiç konuşmadık sen de ağlamadın psikolog. Şimdii boş bir alana gidiyoruz ve basabildiğin kadar basıyorsun gaza. İyi gelecek eminim. - Deneyelim be kaleci dediğimde gülümsemiştik ikimizde.
Mert Hakan'dan
Masal.. Tüketmişti gerçekten beni. Son yaptıklarına hiç anlam veremiyordum. Ama ne istiyorsa başarmıştı. Son yazdığı mesajda ne kadar değiştiği aşikardı. Sadece bir hafta içinde yaşanmıştı ne yaşandıysa. Bu kesinlikle benim aşık olduğum kadın değildi. Elinden geleni ardına koyma yazdığında anlamıştım bunu ve dediğini de yapacaktım. Çalan kapıyla oraya yönlendiğimde gelen Melis'ti. Yaptıklarından sonra ne kadar nefret etsem de Masal'dan sonra iyi gelecekti.
- Selam komutann diyip sarılmaya yeltendiğinde yapışmıştım dudağına. Bunu beklememiş olacak ki afallamıştı. Bir süre sonra karşılık verdiğinde yüzündeki gülümsemeyi fark etmiştim. Geri çekildiğimde sessizce fısıldamıştı.
- Özlemişim be komutan..
Gecenin sonu odamda bitmişti. Ne kadar kendimden nefret etsem de Masal'ı unutmama yetecekti sanırım bu nefret.
Masal'dan
Altay'la eve geri döndüğümüzde kendimi daha rahatlamış hissediyordum. Tabii ki telefonuma gelen fotoğrafları görene kadar. Melis'in attığı fotoğraflar Mert'e olan bütün saygımı da bitirmişti.
masal elinden geleni ardına koyma dedim de çocuk yapmanı kastetmemiştim mhy
Tüm bunlardan sonra hamle sırası bendeydi artık. Altay çektiği fotoğrafı yine paylaştığında içimdeki kin biraz olsun hafiflemişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
