" Gözümü açtığımda hastanedeydim. "
Altay'dan
Aldığım haberle nasıl geldim hastaneye bilmiyorum. İçimdeki kötü hissin böyle ortaya çıkması çok berbattı.
Tek yapabildiğim şey nasıl geldiğimi bilmediğim hastane odasının camından bakabilmekti sadece. Bu çok güçsüz hissettiriyordu.
Kapıdan bağrınarak giren Mert'i gördüğümde içimdeki bütün sinir patlamıştı artık.
- Senin yüzünden! Hepsi senin yüzünden Mert Hakan Yandaş!
- Masal! Masal nasıl!?
- Ya umrunda mı bu senin?!! Kes artık şu saçma ilgileniyorum oyununu!
Biz bağrışırken içeriden çıkmıştı hemşire. İkimizin de dikkati oraya döndüğünde konuşmaya başlamıştı.
- Mert.. Mert hanginiz?
- Ben.. Benim! Noldu?! Masal nasıl?!
- Adınızı sayıklıyor. Yanına girmeniz ona iyi gelebilir. Çok uzun sürmesin ama lütfen.
Hemşire lafını bitirip uzaklaşmıştı oradan. Masal nasıl Mert'in adını sayıklayabilirdi ki? Ondan böylesine nefret ederken nasıl ilk kelimeleri onun adı olabilirdi?
Mert Hakan'dan
Masal'ın hastanede olduğunu öğrendiğimde beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Nasıl geldim hastaneye hatırlamıyordum bile.
Hemşirenin ağzından dökülen sözcükler yüzümü gülümsetmişti biraz da olsa. İlk sözleri benim adımdı. Beklemeden içeriye girdiğimde tutmuştum hemen ellerini. Ellerini tuttuğumda açtığı gözleri hala soluktu.
- Masal.. Güzelim. Çok korktum.
Dediğimde öpmüştüm ellerinden. Yüzüne yerleştirdiği minik gülümsemeyle cevap vermişti.
- Komutan.. Ne korkması ya..? Psikologlara bir şey olmayacağını ne zaman unuttun..?
Dedikleriyle şoke olmuştum resmen. Bana komutan demişti uzun süre sonra. Bu anın bozulmasını hiç istemiyordum.
- Canım benim. İyi ki varsın sen.
- Sen de komutan. Sen de...
Bu konuşmalar çok tuhaftı. Bu sorular kafamı kurcalarken içeriye giren doktor soruların tek yanıtıydı.
- Oo Masal Hanım. İyi gördüm sizi.
Dediğinde bana da dışarıda konuşmak için işaret yapmıştı aynı zamanda.
- İyi olmaz mıyım be doktor..? Sevdiğim yanımda.. Süper hissediyorum.
Sımsıkı tutmuştu ellerimi bu cümleleri söylediğinde. Ona dönüp göz kırptığımda doktorla dışarıya çıkmıştım.
Meraklı ve telaşlı şekilde yanımıza gelen Altay'a ters ters bakıp doktora geri dönmüştüm.
- Evet beyler. Ne olduğunu sorguladığınızın farkındayım. Masal Hanım kafa çarpması sonucu bir hafıza kaybı geçiriyor şu an. Bu hafıza kaybı uzun da sürebilir kısa da. Belirli bir süreye kadar hatırlıyor Mert Bey'in tavırlarından anladığım kadarıyla. Size burada düşen tek şey hatırlamasına zorlamamanız. Bu ters tepebilir. Geçmiş olsun.
Doktorun oradan uzaklaşmasıyla Altay'la birbirimize bakmıştık anında.
- Ne tavrı Mert? Ne hatırlıyor Masal?
- Seni değil beni hatırlıyor! Bu kadarını bilmen yeter kaleci! Çok kurcalama.
- Neyi çok kurcalama ya?! Ne diyorsun sen! Bunu kullanmayacaksındır umarım! Hiç düşünme böyle bir şeyi Mert!
- Orasını ben bilirim. İpler benim elimde Altay.
- Ya kes be!
Diyip içeriye dalan Altay'ı tutamamıştım. Arkasından girdiğimde Masal anlamsız bakışlarla ikimize bakıyordu.
- Komutan..? Takım arkadaşlarının geleceğini söyleseydin keşke sevgilim..? Hazırlıksız yakalandık böyle ya..?
Minik kahkaha attığında dolmuştu Altay'ın gözleri.
Altay'dan
Dolan gözlerimin fark edilmemesi için havaya bakmıştım hemen. Ciddi ciddi hatırlamıyordu beni. Bunu kaldıramazdım işte. Onsuz bir hayatı düşünemezken onun için şuan sadece sevgilisinin takım arkadaşından ibarettim. Benimle konuşmaya başladığında cevap vermem gerekti artık.
- Sen..? Kaleciydin demi ya?
- Evet. Altay Bayındır ben. Fenerbahçe kalecisi. Aynı zamanda takım kaptanı. Çok geçmiş olsun Masal. Ben çok yormayayım seni.
- Çok memnun oldum Bayındır. Teşekkür ederim. Zahmet etmişsin buraya kadar.
- Ne demek psikolog. Her zaman.
Zar zor atmıştım kendimi dışarıya. İki yabancı gibi en baştan tanışmıştım aşık olduğum kadınla. Çok zordu bu hissin açıklaması. O bu haldeyken daha fazla yanında durup bitiremezdim kendimi. Tek çıkış yolum yurt dışı transferimdi sanırım.
Masal'dan
Kafamdaki ağrı geçmek bilmiyordu. Neler yaşamıştım hiçbirini hatırlamıyordum. Tek hatırladığım Beşiktaş ve Mert Hakan'a olan sevgimdi. Şuan ki tuhaf tavırlarına anlam veremesem de çok seviyordum onu gerçekten.
Mert Hakan'dan
Bu yaptığım kötü bir şey miydi? Bilmiyorum. Ama Masal'a hala aşıktım ve onun yeniden yanımda olması için tek şansımdı bu. Ve şimdi en baştan yeni bir hikayeye başlama zamanıydı. Buna emindim. Bu sefer de onu kaybedemezdim.
~ Bu sefer gerçek final :) Bu hikayeye başlarken buralara gelebileceğini hiç düşünmemiştim.Yayında ve yapımda emeği geçen herkese çok teşekkürlerr.
~Kurgu 'gündüzüm seninle' de devam edecek. Yine orada buluşalımagshshsj.
Buraya da belki ara sıra özel bölüm gelebilir bilemeyiz ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
seni severdim || mert hakan yandaş
Fanfic'seni severdim ve sana rağmen yine severdim.'
