Rakip ● [bxb]

11- Yara

Kısa, çerezlik bir bölüm ehe 

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın bebeklerim. İyi okumalar ✨

...

Elif salonun içinde bir oraya bir buraya giderken ağzından bir süredir eksik olmayan küfürleri sesli bir şekilde, sinirini atmak istercesine söylüyordu. Mert tekli koltuklarda oturmuş bir şekilde ikizini izliyor ve her duyduğu yeni küfürde gözlerini deviriyordu. Mert'in yanında oturan Alper telefonuna gelen bildirimlerle uğraşıyor, onun karşısındaki ikili koltukta ise İhsan ve Doruk sessiz bir şekilde oturuyordu. Salonda Elif'in sesli küfürleri ve Doruk'un arada İhsan'ın dudağındaki yaraya gözü kayması dışında herkes sessizdi.

Bir tokatla başlayan ve birçok kişinin olaya dahil olup büyüttüğü kavga Doruk ile Alper'in olaya el atmasıyla kısa bir sürede hallolmuştu. Nitekim kavgayı başlatanın Burcu olup, durduranın yine Burcu olması şaşırılacak bir durumdu. 

Araya Doruk girip herkesi ayırmaya çalışırken Elif'in elinden anlık olarak kurtulan Burcu, Doruk'u o ana kadar ilk kez görmüş ve gözlerindeki garip ışıltılarla bir süre ona bakmaya devam etmişti. Hasan'ın gurubundakileri de o sakinleştirmiş ve olayı büyütmeden gitmelerini sağlamıştı. Onlar gittikten sonra ilk olarak İhsan'dan, daha sonra ise herkesten özür dileyip son kez Doruk'u süzüp yanlarından gitmiş ve arkasında şaşkın bir topluluk bırakmıştı. 

Kavganın sonucu olarak İhsan pastaneyi erkenden kapatma kararı almış ve aynı şekilde Doruk da kahve dükkanını bugünlük erkenden kapatmıştı. Şu an ise herkes İhsan'ın evinin salonunda oturuyor ve kavganın verdiği adrenalini atmaya çalışıyordu. 

"Bu kız bir şeylerin peşinde." dedi Elif, bir sağa bir sola giderken. "Gelip İhsan abime vuruyor sonra nedense Doruk abi olaya el atınca hepimizden özür diliyor." Yürümeyi kesip birkaç saniye aklında dönüp duran düşünceleri tarttı ve ani bir hareketle Doruk'a döndü. Mert anlık olarak halıya bakarak daldığı için, Elif'in yaptığı hareket oturduğu yerde sıçramasına neden olmuştu. Alper bakışlarını telefonundan saniyelik olarak çekip, kalbini tutan Mert'e bir bakış attı ve gülmesini engellemek adına alt dudağını ısırıp geri telefonuna döndü.

"Doruk abi." dedi Elif ciddi bir ses tonuyla. Mavi gözlerin odağı kendisine çevrildiğinde derin bir nefes aldı. "Bu Burcu'yu sen tanımazsın ama çok yılandır kendisi. Yemin ediyorum sana olan bakışlarını gördüm ben. Yarın öbür gün kesin gelip seninle konuşmaya çalışacak, sakın onu dükkanından içeri bile alma vallahi başına bela olur."

Doruk arkasına yaslanıp kollarını göğsünde birleştirdi ve "Merak etme. Ben kime nasıl davranacağımı biliyorum." dedi yüzündeki küçük tebessümle. Elif aldığı cevaptan memnun bir şekilde rahatça bir nefes alıp bakışlarını, bir süredir sessizce sehpanın üzerindeki kumandaya bakan İhsan'a çevirdi.

Elif hafif bir tereddütle "İhsan abi?" diye seslendi. Karşı taraftan hiçbir yanıt gelmeyince bu sefere daha yüksek bir sesle adını söyledi. İhsan kendine gelirmişçesine gözlerini kırpıştırıp bakışlarını ona endişeli bir şekilde bakan Elif'e çevirdi. "Abi sen iyi olduğuna emin misin? Titremelerin falan yok mu?"

İhsan, hırkasının cebine koyduğu ellerini yumruk yapıp Elif'e gülümsedi ve "Merak etme Elif'im, iyiyim ben. Titremelerim de yok." dedi. Gülümsediği için dudağındaki yara acıyıp, ağzına kan tadı gelse de bozuntuya vermemeye çalıştı. Ela gözlü kız tereddütle İhsan'ın yüzüne baksa da, yüzündeki 'sorun yok' ifadesi inandırıcı olduğundan rahat bir nefes verip su içmek için mutfağa gitti. O kadar küfür ettikten sonra ağzı kurumuştu.

İhsan, yan yana oturan Alper ve Mert'e baktı ve ilgilerinin kendisinde olmadığını gördüğünde yüzündeki gülümsemeyi silip derin bir nefes aldı. Her ne kadar yalan söylemek, hele yakını saydığı kişileri kandırmak en sevmediği şeydi fakat boşu boşuna endişelenmelerini istemiyordu. Her ne kadar titremiyor dese de, elleri hafiften titriyordu. Bu titreme normaldi. Geçen seferki titremeye nazaran çabuk geçen ve vücudunda etkisi olmayan türdendi. O yüzden böyle küçük bir detayı söyleyip kafalarına takmalarını istemiyordu.