Rakip ● [bxb]

7- Yalnızlık

Arkadaşlar ben çok mal bir insan olduğum için metin i mert, burcu yu Betül yapmışım bölümlerde cpmfkvlfllfşfl

Metin artık komple mert olarak değişti, burcu ise hala burcu. Bölümleri teker teker kontrol edip editlemeye çalıştım isimleri ama gözden kaçırdıysam çok da şey etmeyin. Valla çok salağım neyse devam ckdkkcdllfl

Oy ve yorumları unutmayın ehhe

İyi okumalar 🏳️‍🌈

...

"İhsan abi, iyi olduğuna emin misin?"

İhsan, aynı soruyu onuncu kez duymasına rağmen sabırlı bir şekilde kafasını olumlu anlamda salladığında karşısında oturan Elif'in yüzünde inanmadığına dair belirtiler vardı. Elif'in yanında bir ileri bir geri giden Mert sinirli sinirli Hasan'a sövmekle meşguldü.

Çaprazında oturan bedene bakışları kayarken yutkundu. Doruk da kendi dükkanını Alper'e emanet edip, İhsan'ın iyi olup olmadığını anlamak için yanından ayrılmamıştı.

Hasan'la yaptığı küçük tartışma sonucu titreyen elleri bir türlü geçmemişti ve tansiyonu sürekli düşük gibi hissediyordu. Küçüklüğünden beri stres yapmasını sağlayan şeyler veya fazla adrenalin vücuduna iyi gelmiyordu. Bir ara çok kötüleşince ilaç kullanmaya başlamıştı fakat son birkaç yıldır kullanmıyordu. Doktorlar durumunun gittikçe iyileştiğini, stresten uzak durduğu müddetçe hiçbir sorun olmayacağını ve eğer birden kötüleşirse ilaçlarını içip hastaneye gelmesini söylemişlerdi.

Burcu'yla bile tartışınca bu hale gelmeyen bedeni, Hasan'la olan konuşmasından sonra artık dayanamamış gibiydi. Bu da kavgalardan ve stresten uzak durmasının en baş nedenlerinden biriydi.

İhsan derin bir nefes alıp titreyen ellerini birbirine kenetledi ve hafifçe sıktı. Tüm vücudu hafifçe titrediğinde zaten üzerinde olan bakışlar daha da yoğunlaşmıştı. Mert yerinde birkaç saniye durup "İlaçlarını getireceğim." dedi ve mutfağın içindeki personel odasına gitmek için hareket etti.

Esmer tam birkaç adım atmıştı ki İhsan'ın kesin bir dille "Hayır." demesiyle yerinde durmak zorunda kaldı. "İlaç içecek kadar kötü bir durumda değilim, merak etmeyin. Zaten o ilaçları içtikten sonra vücudum bir garip oluyor."

Ortaya konuşurken Doruk'a pek bakmamaya çalışıyordu. Tartışmadan sonra pastaneye daha az müşteri gelir olmuştu, büyük ihtimalle mahallede Hasanla tartıştığı virüs hızıyla yayılmıştı. O yüzden mahallede yaşayanlar bugün ve yarın buraya pek uğramazdı. Fakat aynı şey Doruk'un dükkanı için geçerli değildi. Hala çok işlekti ve sürekli müşteri geliyordu. Kalmasına gerek yok dediğinde, Alper'in yanına başka bir işçisini gönderdiğini söylemişti. İhsan'ın içi sıkıldı. Doruk'un da başına bela olmuştu.

Tekrardan derin bir nefes aldığında karşısında oturan ela gözlü kızın çenesi titredi. İhsan onun gözlerinin dolduğunu gördüğünde tam "Elif'im?" demişti ki, genç kız ayağa kalkıp yandan boynuna sarılmıştı. Mert onların bu halini gördüğünde onun da çenesi titremiş ve birkaç adımda İhsan'ın yanına gelip diğer yanından ona sarılmıştı.

Elif burnunu çekip "Seni bu halde görmek istemiyoruz." dediğinde, Mert karşılık olarak kafasını sallamış ve mırıldanmıştı. İhsan'ın suratında sıcacık bir tebessüm oluşurken, titreyen ellerini umursamadan ikizlerin sırtına koydu ve patpatladı.

En son bundan birkaç yıl önce babasıyla pastane konusunda yaptığı bir kavga sonucu çok kötüleşmiş ve spontan panik atak geçirmişti. Panik atağını o an kontrol edemediği ve yanında kimse olmadığından iyice berbat bir hal almış, bayılmadan önce iyi hissetmediğine dair Mert'e mesaj atabilmişti.