Rakip ● [bxb]

32- Mahalle Kahvehanesi

Medya: Elif

İlk olarak sınavları olan herkese bol şanslar diliyorum, siz en iyisini yaparsınız ◖⁠⚆⁠ᴥ⁠⚆⁠◗

İkinci olarak ise bu bölüm uzun bir bölüm, çok değil ama yine de uzun haberiniz olsun.

Üçüncü olarak ise oylar hafiften düştü gibi gözüküyor. Okunma sınav haftasina olmasına rağmen gayet güzel ve bunun için teşekkür ederim aşklarım. Fakat oy butonuna da bir basıverin de okuduğunuzu beğeniyor musunuz anlatayım.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️

İyi okumalar bebeklerim 🎉

...

Yaz gelmiş, havalar daha güneşli ve ılık bir hal almıştı. Bu duruma en çok çocuklar sevinirken, gençler ve yaşlılar da mutluydu çünkü dışarı rahatça çıkabilecekleri havalar gelmişti.

Teyzeler binalarının önündeki bankalara oturup sohbet ediyor ve gelen geçeni aralarında çekiştiriyorlardı. Çocuklar etrafta koşuyor, kız ve erkek çocukları gruplar halinde kendilerine has oyunlarını oynuyordu. Mahalle erkekleri ise yaş ayrımı olmadan kahvehanede oturmuş, bazıları tavla oynarken diğerleri okey oynuyor ve duvarda asılı maç özetini göz ucuyla izliyorlardı.

Ne kadar sakin bir mahalleydi, şöyle uzaktan bakıldığında. Herkes birbiriyle iyi anlaşıyor ve kimse kimseye kötülük yapmıyor gibi görünüyordu. Binevi de öyleydi. Kimse bir diğerine boşu boşuna kötülük yapmaz veya dedikodusunu ağızdan ağıza sakız etmezdi. Tabii, bu kural anca kendi aralarında, kendi yakınlarına geçerliydi. Onlara uymayan veya gözlerine batan kişiler için değil.

Pos bıyıkları olan adam önündeki okey taşlarını dizerken, "Şimdi dedikodu gibi olmasın ama bugünlerde ortalıkta olan konuyu duydunuz mu?" diye sordu. İşte başlıyordu o meşhur 'dedikodu olmasın' denildikten sonra ağızdan dökülecek zehirli kelimelerin başı.

Yanındaki şapkalı adam, ona verilen okey taşını alırken kaşlarını düşünürcesine çatıldı. "Bizim burada çok konu döner. Hangi birini diyorsun sen?" diye sormuştu. Burcu'nun yaydığı dedikodu gerçekten de çok yayılmadan önüne geçilmişti ama duyan vardı. Duyan oldukça da, sen o kişiye para da versen, söylemeyeceğine yemin de ettirsen insanoğlu bildiklerini, öğrendiklerini, kötü veya değil başkalarıyla paylaşmadan duramazdı. Başkasına söylemedikçe içini yer ve rahatsız hissederdi. Hele ki şu an, mahallenin çoğunun sevmediği biri hakkında konuşulacaksa o kişinin içine daha da yerdi.

Pos bıyıklı adam, "Benim hanım dedi, kadınlar arasında konuşulmuş falan." dedi ve birkaç saniye duraksayıp okey taşlarını gözden geçirdi. "Şu bizim oğlan var ya hani. Fikret'in oğlu." dediğinde sol tarafındaki adam ağzında bir şeyler mırıldandı fakat ne dediği anlaşılmadı.