Geçici zevkler,hevesler,kalp kırıkları yarım kalan aşklar,körelmiş duygular...
Kökenlerin Mystic Falls'a gelişiyle herkesin hayatı altüst olmuştu. Stefan,Elena,Damon,Bonnie,Caroline...
Hepsi Klaus'un başlarına gelebilecek en kötü şey olduğunu düşünü...
Klaus bir süre öylece durdu. Sadece bekledi, kendi içerisinde savaş veriyor gibiydi. Yumuşamıştı bakışları.
Fakat aniden gözleri Amaris ile kesişti ve anında yeniden sertleşti. Kalbine yeniden taş basmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Öldür onları. Bebeği de Amaris'i de."
Alayla çıkışa yöneldi ve gitmeden önce son kez döndü. Kahkaha attı.
"Ne de olsa Elizabeth benden daha fazla nefret edemez değil mi? Ona ulaşmak için Amaris'i öldürmek lazımsa yaparım, olur biter."
Ardına bakmadan çıkmıştı. Elijah telaşla arkasından yürüdü sonra da cadılara baktı. Amaris geri geri adım atmaya başlamıştı. Kaçmak istiyordu.
Ama yolu cadılar tarafından kesilmişti. İki koluna girmişler sıkıca tutuyorlardı kızı.
Elijah eliyle sakin olun dercesine baktı.
"Ben halledeceğim. Kıza zarar vermeyin."
Sophie onayladı ve Amaris'i bıraktılar. Elijah da koşarak Klaus'un arkasından çıktı.Kardeşini mezarlıktan ayrılmadan önce yakalamıştı.
"Niklaus!"
Klaus gözlerini devirdi ve ilerlemeye devam etti takmadan.
"Bu bir kandırmaca, bir tuzak!"
"Hayır, bir ödül kardeşim. Bizim şansımız. Hepimizin."
Hırsla durarak ağabeyine döndü.
"Ne için?!"
"Yeniden başlamak için. Kaybettiğimiz, bizden alınan her şeyi geri almak için bir şans."
Adım adım kardeşine yaklaştı.
"Elizabeth'i geri aldığını düşün kardeşim. Aylardır bulmak için didinip durduğun Elizabeth'in kendi isteği ile sana geldiğini düşün."
Klaus hırlarcasına konuştu, ağabeyine doğru bir adım atarak.
"Onu kazanmak için bu aptal bebeğe ihtiyacım yok Elijah. O zaten benim, onu yeniden bulduğum zaman asla bırakmayacağım. Beni sevmese nefret etse bile benim yanımda kalacak, kalmak zorunda. Kitlemem ve hançerlemem gerekse bile."
Elijah tebessüm etti.
"Kardeşim."
Elini omzuna koydu.
"Öz ailemiz bizi hor gördü. Ailemiz yıkıldı, biz yıkıldık. Elizabeth yıkıldı, Amaris yıkıldı. Ayakta kalan olmadı. Hepimiz dağıldık. O zamandan beri istediğin, istediğimiz tek şey bir aileydi."
Niklaus, adamın sözlerini kulak arkasına attı. Kalbine dokunduğunu itiraf etmeyecekti, etmezdi.
