Mavi&Yeşil

4

"Cengiz, bunu Sacit Komutan sana teslim etmemi istedi." Ali Yüzbaşı elindeki bilekliği abime uzattı. "Başından beri Gökyel...."

"O bilekliği abime değil sahibine teslim edilmesini istedi Ali Yüzbaşı'm."

| 18 saat önce ▪︎ Cengiz |

"Cengiz!"

"Devrem!"

Bizimkilerin bağırış seslerinden sonra gözlerimi açtım. Hala yaşıyordum, ben hala nefes alıyordum.

"Komutanım iyi misiniz?" azıcık çaprazımda bağıran kişi Sabri'ydi. "Geliyim mi Komutanım?"

"Çıkma Sabri." kafamı çevirip dibimden geçen kurşuna baktım, bir taşa saplanmıştı. "İyiyim ben."

"Komutanım hareket etmeyin keskin nişancı var."

Nereye hareket edebiliceksem sanki.

Dibimden geçti, az kalmıştı bu sefer çok az kalmıştı.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama bir süre sonra sesler kesilmişti.

"Yerin rahat galiba devrem."

"Sorma o kadar rahat ki." Selim'in uzattığı eli tutup ayağa kalktım.

"İyi misin?"

"İyiyim."

"Komutanım kayboldu." dedi Bora, bize doğru gelirken. "Keskin nişancı kayboldu."

"Daha fazla oyalanmadan gidelim."

Hepimiz Ali'yi onaylayıp helikopterde yerlerimizi almıştık.

Eve dönüyorduk, evime dönüyordum. Anneme, Saliha teyzeye, Asel'e ve Bilge'm...

Bilge...belki de son konuşmamızı karkagahta, göreve gitmeden önce yapmıştım.

Eğer kurşun bana gelmiş olsa onu son kez görmüş olucaktım. Özlediğim o portakal kokusuna sarılamadan o belkide veda edemeden...en çokta kırgın terk edişimi hatırlıcaktı.

Karargaha gelişimizin ardından Ali ve Selim Sacit Komutan'ın yanına gitmişti. Sedef'in kaçorılmasıyla alakalı konuşucaklatmış.

"Beyler dağılabilirsiniz artık." diye yanımıza giriş yapmıştı Selim.

Timdekilerle tek tek vedalaştığımızda Selim ve ben kalmıştık

"İyisin demi?" duyduğum bilmem kaçıncı soruydu, saymayı bırakmıştım artık.

"Canım kardeşim, devremim..." Cengiz artık sinirle konuşuyordu. "İyiyim işte."