Mavi&Yeşil

41

Selim

Aysima harekat merkezinden çıktığında hiç iyi değildi.

Kollarımda bayıldığında dediği şeyi sessiz söylesede duymuştum. O andan beri de yalnız kalmaması için uzaktan izliyordum.

Dışarı çıktığında peşinden gidiyordun. Biraz uzaklaştıktan sonra Aysima dizlerinin üstüne düşmüştü.

"Canımı al Allah'ım, lütfen canımı al artık."

Bağıra bağıra ölmek istediğini söylüyordu. Her şeye dayanan mavim ölmek istediğini söylüyordu.

Belki de o Teğmen'i çok sevmişti. Şimdi de acısını çekiyordur.

"Yanına git Selim." yanımda beliren Aslı'yla durdum. "Aklındakilerin hiçbiri olmadı, Aysima hiç sevmedi onu. Bir tek seni sevdi, bir senin için acı çekti."

"Neden Aslı? Niye gitti?"

"Yaşa diye. Senle Asel yaşayın diye gitmek zorunda kaldı."

Aysima uyurken künyesinin ucunda yüzükleri görmüştüm, gizliden yüzükleri ondan almıştım.

Aysima'yı tanıyan birazdan sinir krizi geçiriceğini anlardı.

Aklımla kalbim arasında kalırken kendimi Aysima'nın yanında bulmuştum kendimi.
"Yok öyle kaçmak."

"Ölmek istiyorum ben." Sakinleşmesi için göğüsüme doğru çektim. "Yaşamak istemiyorum artık."

Ne kadar onun yaşadıklarımı görmeme izin vermese de yine bana geliyordu.

"Seni tanıyorum Aysima. Gözlerindeki acıyıda, susup içine döktüğün cümleleri de." uzun zamandır almadığım kokosu burnuma gelmişti, dayanamayıp saçlarına öpücük kondurdum. Seni dudyorum ben, görüyorum da ama sen duymama izin vermiyorsun. Bırak duyuyım seni, bırak göriyim ama kaçama benden."

"Benim yüzümden." kriz geçirdiği için sayıklıyordu. "Benim yüzümden ölüyordun sen. Kaybedicektim seni, Cemre gibi, babam gibi, Teğmen gibi, o bahçede şehit olan asker ler gibi seninde katilin olucaktım."

O gün...kartal yuvasında da böyle şeyler söylemişti. Aslı'da az önce aynı şeyi söyledi.

Ölmemem için kendi koluna mı kesikler atmıştı? Aysima intihar mı etti? Aysima'nın sakladığı şey bu muydu? Cem'in tehditi de intiharı biz duymayalım diye mi?

Aysima

"Daha iyi misin Aysima?" Selim'in uzattığı su bardağını aldım.

Bağırarak geçirdiğim sinir krizi yüzünden boğazım ağrıyordu.

Sudan aldığım bir yudumla başımı salladım. "Sağ ol."

"Sen iyi ol da gerisi çok önemli değil."

Benim ona yaşattıklarıma rağmen hala beni düşünüyordu.

"Kriz anında saçmaladım demi? Dediğim şeyleri çok takılma."

Boş gözlerle bana baksada kaşları çatılmıştı hemen.

Halsiz bir şekilde oturduğum yerden kalktım. Ağlama hakkımıda kullandığıma göre artık gerekeni yapabilirdim.

Gökyel olup Cem'i yok etmek...

Selim hala bıraktığım şekilde duruyordu.

"Kartal yuvasında da benden kaçmaya mecbur olduğunu söyledin. Ölüme sürüklediğini." o gün uyuyor sanıp konuştuğum şeyleri duymuştu. "Ama o gün kriz geçirmemiştin Aysima."