Mavi&Yeşil

6

| Yazar |

Asel duyduğu selerle gözlerini açmıştı ve fazla korkmuştu.

"Teyşe uyan."

"Hayır! Cemre olmaz! Ailemi bırakın!" Aysima kan ter içinde kalmış bir şekilde sayıklıyordu. "Cemre gidemez!"

"Teyşe uyan korkuyorum."

"Bırakın! Tamam istediğinizi yapıcam dokunma Asel'e!"

Asel zorla yataktan zorla aşağı indiğinde paytak adımlarla Cengiz'in odasının önüne gelmişti. Kapı koluna boyu yetmediği için vurmaya başlamıştı.

"Dayı kalk!" kapıya vuruyordu Asel. "Dayı uyay."

Birkaç bağırış ve tekmeden sonra Cengiz uyanmıştı. Kendine gelmesi biraz zaman almıştı.

Kapıyı açtığında yerde ağlayarak oturan Asel'i gördü Cengiz. "Dayıcım noldu?"

"Dayı teyşem uyanmıyor, anyemi sayıklıyoy."

"Ne?"

Cengiz, Asel'i öylece bırakıp Aysima'nın odasına girmişti.

"Aysima uyan abicim."

Kardeşi kan ter içinde sayıklıyordu. Cengiz, Aysima'nın bu halini gördükçe daha da endişeleniyordu.

"Abi kurtar beni!"

"Burdayım ben abicim hadi aç gözlerini."

"Hayır hayır Cemre!"

Aysima sıçrayarak uyanmıştı ve abisini görmesiyle ağlayarak Cengiz'e sarılmıştı.

Cengiz kardeşinin uyanmasıyla derin bir nefes vermişti dışarı.

"İyi misin mavişim?"

"İyiyim." değildi ama saklamaya çalışıyordu Aysima. "Abi bu gece beni uyutur musun? Sabah yine kızmaya devam et ama şimdi sana ihtiyacım var."

"Tabi ki mavişim." kardeşinin başına bir öpücük kondurmuştu. "Asel'i uyutup geliyorum hemen sende üstünü değiş. Ipıslak olmuş hep kıyafetlerin."

Aysima başını sallayarak onaylamıştı abisini. Cengiz kendi odasına geçip Asel'i sakinleştirmekle ilhilenirken Aysima kıyafetlerini değişmişti.

"Kabustu, kötü bir kabus."

Kabus dediği şeylerin hepsini yaşamıştı. Her gece olduğu gibi yine de rüyalarına girmişti.