Dağların yeşilliği, Gökyüzünün maviliğinin birleştiği hep ince bir çizgi vardır. Kavuşamazlar ama sevmektende vazgeçemiyecekleri bir çizgi.
İki asker...biri Yeşil gözlü Yüzbaşı diğeri ise Mavi gözlü Astsubay.
Onların ince çizgisinde kavuşmak yazıyor...
Koridorda sinirden dönüp duruyordum. Ne işim var benim burada.
"Aysima bir dur!" Büşra kolumdan tutup durdurmuştu.
Boğuluyorum bu dünya beni çok fazla boğuyor. Ve burası dünya burada hayal kırıklığı, acı, nefret hepsi bir arada bu yüzden de her şey yarım kalıyordu.
"Ne duru Büşra!" sakin olmak çok zordu artık. "İtin biri beni yiğenimle tehdit ediyor. Ben ise burada elim kolum bağlı oturuyorum."
"Mantıklı düşün. Cem'in istediği de bu zaten senin oraya gitmen."
"Umrumda değil."
"Olmalı! Bu sefer her şey Mithat gibi Elizabeth gibi kolay olmıcak." Büşra dominant bir şekilde beni bastırmıştı. "Aysima seni gönderseydik eğer Asel'i de tehlikeye atardık. Bak bu saatten sonra duygundan önce mantığınla hareket etmemiz gerekiyor."
Haklıydı ama yapamıyordum. Sevdiklerimi koruyamıyorum ben.
2 saat önce resimle odanın önünde bana kal geldiğinde Aslı ve Büşra odadan çıkarken görmüştü resimi. Görür görmez Komutana söyledikleri için ben karargahtan dışarı adım atamamıştım.
"Teyze!"
Koridorda yankılanan Asel'in sesini duymamla arakamı döndüm. Koşarak bana geldiğinde kucağıma alıp sıkı sıkı sarıldım.
