Mavi&Yeşil

5

Abimin o tavrından sonra yanına gidememiştim  Sacit Komutanla görüşmem gerekmişti. Ali abinin isteği üzerine de dışarı çıkıyordum. 

"Pazar günü kahvaltıyı ödersin, akşamına da güzel bir akşam yemeği..."

"Hey maşallah." Selim Yüzbaşı'nın tepkisinden sonra gülmemek için kedimi kastım.

Bunlar yine niye birbirleriyle uğraşıyordu. Tabiki ki de abim ve devreminden bahsesiyorum.

"İstersen hamama götürüp bir de kese atıyım sana."

"Yok ya, gerek yok o kadarına." abim iyi miydi? Beleş bir şey olucak ve Cengiz Uslu reddedicek şaşırtıcı. "Telak tut yeter."

Ben malımı biliyorum.

"Yok ya, ben atıcam sana keseyi. Kesemide gör yani."

"Yok yok, telak iyidir."

"Atayım, atayım."

Kahkaha sesleri bana ulaşmıştı çoktan.

Kapıdan dışarı çıkıp adımlarımı onların tarafına yönledirdim.

"Abimin eline düştüysen seni soyup soğana çevirir Yüzbaşım."

"Kaşınma mavi-..." maviş diyicekken susumuştu yine. "Senin ne işin var burada?"

"Şu kıza ters davranıp durmasana." Selim Yüzbaşı, abimi dürtmüştü tavrı için.

"Önemli değil Yüzbaşı, abim bilirsin kızgınken kırar biraz."

Haksız değildi kabul ediyorum ama öfkesi bu kadar da olmamalıydı.

"Eve geç demek için geldim, ufak bir işim var."

Abim bir şey demese de Selim Yüzbaşı'ya bakmıştı. Bu tavrına Selim Yüzbaşı gözlerini devirerek cevap vermişti.

"Öküz abin nereye gittiğini soruyor?" bakışlarla anlaşmak...bunlar kendilerini aşmış. "Şaşırma abini çözmek yıllarımı aldı. Bırakta anlıyım biraz."

"Devrem!"

"Aysima Astsubayım." duyduğum sesle arkamı döndüm.

"Yusuf Komutanım"

Gidip hemen sarıldım. "Sen buralara gelir miydin?"

Yusuf Komutan bizim Poyraz timinin Komutanıydı. Eski timimin...Cemre şehit olduktan sonra ayrıldığım timin.

"Bir süre buralardayım Komutanım." dedim, yüzümdeki gülümsemeye engel olamayarak.

"Bir süre ama..." abimin homurdamasını duymuştum tabiki de.

"Poyraz seni özledi özellikle de Atmaca."

Atmaca....

"Atmaca mı?" bu soruyu bir kişi sormuştu ama abim değildi o kişi, yeşil gözlerini dikmiş Yüzbaşı'ydı.