The Twisted Fate (COMPLETED)

Fate 17

~Hi Faters. this chapter will be Steven's POV~ 

Damn! What did I do to her?! ... I know I was just mad that I fucking lost my freaking control!

"Pare, tama na yan. Nakaka limang bote ka na" sita sa akin ni Mark na aakmang kukunin yong hawak kong alak kaya umakto akong susuntukin sya.. Napa-step back  naman sya..

"Ow. Easy lang pare! Hindi mo'ko kalaban. I was just saying na tumigil ka na jan kasi ang aga aga pa para maglasing." Litanya nya.

"You look wasted bro" nakangising sabi ni Jushua. I just gave him a death glare..

Shit! I have to talk to Zela. I have to tell her that I was sorry. Kailangan kong ipaliwanag na hindi ko sinasadya yong nagawa ko sa kanya kanina. Na nadala lang ako ng galit at inis.. I know it's too over protective and over reacting na nainis ako dahil sa suot nya kanina. Pero kasi, ayaw ko lang naman sya mabastos! Really Steven? Yon bang ginawa mo kanina ay hindi pambabastos sa kanya? You almost raped her for pete's sake! Oh god! 

Tumayo ako at agad na tumakbo papunta sa room 23. Don sa pinagtaguan nyang silid..

I was going to knock the door when i noticed it was not locked kaya binuksan ko agad ito..

"Fuck!" I cursed nong makita kong wala sya don pati yong mga gamit nya! Damn! Imposibleng umalis sya. Imposible! I ran again as fast as I could hanggang sa makarating ako sa restaurant.. Nandon si ma'am Valencia. May sinusulat sa notebook na hawak nya..

"Ma'am!" I almost shouted habang hingal na hingal akong nakatayo sa tapat nya...

"Oh Steven? What's wrong?" Takang tanong nya.

"S-si.. Si Zela po ba nakita ninyo?" Ngumiti sya ng konti bago sumagot..

"Don't worry Steven. She's safe. Nauna na syang umuwi sa Manila. Teka, diba dapat ala—-"

"What?! Anong umuwi ng Manila?! Are you fucking crazy?!" Nakita kong kumunot ang noo nya sa pagsigaw at sinabi ko.. Kahit yong mga tao sa restaurant napatingin sa kinaroroonan namin.. I don't freaking care if this is scandalous! 

"Uminahon ka nga Steven!" Nagtaas narin ng boses si ma'am ...

"How can I be calmed ha?! Putangina! Bat nyo sya hinayaang umuwing mag-isa?! Kung may mangyaring masama kay Zela, Huwag ka ng magpapakita sa akin!" Then I walked out from that fucking restaurant! Bullshit, just Bull-fucking-shit!

——

I immediately changed my clothes as soon as I entered our quarter.. I didn't bother to bring my Travelling Bag. Phone at wallet ko lang ang dinala ko. Agad akong pumara ng masasakyan at agad ding nagtungo sa airport. Shit! Sana maabutan ko pa sya!

——

"Sorry sir pero nakaalis na po yong eroplanong pamuntang Manila. Next flight ay mamayang 1:30pm pa po" Sabi nong teller.

Just great! Wala akong ibang choice kundi maghintay for the next flight kaya bumili nalang ako ng ticket at naghintay sa waiting area para sa flight ko. 12:50 pa. So may 40  minutes pang hihintayin. Lintik lang talaga! 

Pagsapit ng 1:30 ay umandar na ang sinasakyan kong eroplano. Magkahalong pananabik at takot ang nadarama ko. Syempre I'm excited to see her at I'm afraid na baka di nya ako mapatawad. Suntukin, sampalin o kahit ano pa jan ang gawin nya sa akin ay okey lang basta wag lang nya akong hihiwalayan. Hindi ko kaya yon. I can't afford to lose her. Not now, hindi ngaung mahal na mahal ko na sya na handa kong i give up ang lahat para sa kanya.