The Twisted Fate (COMPLETED)

Fate 27

Napamulat ako dahil sa sinag ng araw na dumadampi sa aking pisngi... Umaga na pala. Tatayo na sana ako nang maramdaman kong may gumalaw sa ilalim ng comforter kaya marahan kong inalis ito... Napangiti ako nang mapagtantong si Nathan pala iyon. Ngunit napalitan ito ng pamumula ng aking mukha nong makita ko ang pang-upo nya. Oo nga pala.. We are both naked because of the sweetest moment we've shared last night. Inayos ko ang pagkakahiga nya dahil nakaunan na ang ulo nya sa tyan ko kaya marahan ko syang hinila para maging kalebel nya ang ulo ko... Mukhang mahimbing naman ang tulog nya dahil ni konting galaw ay di nya ginawa. Tanging ang kanyang malalim na paghinga lang ang iyong maririnig... 

I touched his face. Tracing his pointed nose down to his chin.. Di ko namalayang napapaluha na pala ako. Alam kong hindi dahil sa pagsisisi bagkus ay dahil sobrang saya ko because he's my first and promise to be my forever.. Mahal na mahal ko nga talaga si Nathan.. Hindi ko na muna pa iisipin ang mga posibleng mangyayari. Sa ngayon ay kami lang muna ni Nathan ang makakaalam sa mga nangyari. Alam kong magagalit sila papa kung malaman nilang nagpadala ako sa kahinaan ko. Ngunit sadyang mahal ko lang talaga ang adonis na nasa harapan ko ngayon.

I gave him a quicked kiss on his cheek before I gently went off the bed at nagtungo sa cr.. I'm totally sore.. Kumikirot ang pagitan ng mga hita ko. At nang-umihi ako ay daig ko pa ang inoperahan sa hapdi ng nararamdaman ko. Ganito pala yon pagkatapos? Parang may hangover lang?

Naligo nalang ako kahit nanghihina pa ang katawan ko dahil may mga dugo pang nakakapit sa mga binti ko.. Alam kong iyon na ang patunay na naisuko ko na ang aking pagkababae. Pero ano naman ngayon? Oo alam kong para sa karamihan ay mali ang ginawa namin at alam kong maraming huhusga sa akin kung malaman nila pero hindi kasi ako tulad ng iba na iniikot nila ang kanilang buhay sa kanilang vcard. Don't get me wrong ha? Hindi ibig sabihin na wala na akong pakialam na nawala iyon sa akin. Ang gusto ko lang namang sabihin ay kung nawala na nga ito,  ginusto mo man o hindi, ay dapat hindi ka hihinto sa mga pangarap mo. It was just a piece of hymen at hindi naman iyon ang magiging sandata mo sa pagharap sa mga hamon ng buhay. Pero hindi ko rin naman sinasabing isuko nyo na ang Vcard nyo basta basta. Depende na iyon sa sitwasyon. Get me?

Nang makapagbihis ako ay bumaba na ako sa kusina para magluto ng breakfast namin. Natutulog parin si Nathan eh. Grabe yon! Nahiya naman ako diba? Ako tong pagod na pagod tapos ako pa tong early bird. Pasalamat talaga sya nagcecelebrate pa hanggang ngayon ang internal organs ko.

Egg, Bacon at Pancakes lang ang niluto ko para less hassle. Uuwi rin naman kami maya-maya eh. Buti nalang mainit na yong panahon.

Nang matapos kong ihanda sa dining table ang kakainin namin ay umakyat ulit ako para tignan kung gising na ba si Nathan... At ang damuho! Tulog mantika parin! Jusko!

"Nathan?" Alog ko sa kanya.

"mmm.." Mahinang ungol nya sabay talukbong pa ng kumot. Aba! Ano to? Feeling nya lang nasa sleeping contest sya?

"Isa Nathan!" Sita ko sa kanya pero di parin bumabangon. Alam ko namang gising na yan eh. Nagtutulog-tulugan lang yan!

"Dalawa! Pag-ikaw di pa jan buma—-"

*tsup*

"Good morning Ganda!" Lintek na to! Dinadaan nya ako sa mga ganyan nya kaya nawawala ang inis ko sa kanya!

"Maligo kana para makapagbreakfast na tayo nang makauwi na rin tayo ng maaga" sabi ko.

"You cooked?" Tanong nya... Tumango naman ako tapos niyakap sya.. Ang ganda lang ng umaga kung isang gwapong Nathan ang palagi kong makakasama sa pag-gising ko.

"Masakit pa ba?" Nag-aalalang tanong nya kaya lumundag ang puso ko sa tuwa.

"Hindi na man masyado. Mahapdi lang pag umiihi ako." Ngumisi naman ang mokong.