racer | hyunlix

racer | on bir

...

"Neden buradasın?"

Arkasından gelen sesle hemen gözlerini silip burnunu çekti. Kafasını çevirme ihtiyacı duymadı. Sesinden bile tanımıştı kim olduğunu. Bir insanı tanıması için bir kere bile sesini duyması yeterliydi onun için.

"Asıl sana sormalıyım bunu. Sen neden buradasın? Eun'un yanında olman gerekmiyor mu?"

Hyunjin gülümseyerek Felix'in yanına oturmak istediğinde aşağıda ki ağaçların arasında oynayan dört köpeğin de ona baktığını gördü. Bu biraz ürkmesine sebep olsa da çok sorgulamadan Felix'in yanına oturdu.

Felix gözlerini çocukları saydığı dört köpekte gezdirirken onların iyi olduğundan emin oluyordu. Her saniye göz altında tutuyordu onları. Bir yerde tehlike görürlerse ve Felix bunu fark etmezse köpeklerini durduramazdı. Durduramazsa üç doberman da katliam yaratırdı kendince. Lucas henüz yavru olsa da ısırıkları güçlüydü. Üç dobermanın arasında doğup büyümüştü. Örnek aldığı üç köpek de asiydi, Felix hariç herkese asilerdi daha doğrusu.

"Eun uyuyor ve şu an da güvende. Öylesine gezmek istemiştim, köpeğimle birlikte."

Kafasıyla arkalarında küçük bir çiçeğin etrafında dönen köpeğini gösterdi. Felix küçük köpeğin şirinliğine gülerken kendi köpeklerine döndü hemen. Yabancı bir köpek görmeyi hoş karşılamıyorlardı genelde.

"Bence yavrunu kucağına al. Lucas çok meraklı bir köpektir, diğerleri de onun koruması gibi. Lucas sıkılıp gezmeye çıkarsa ve senin köpeğini görürse hoş olmaz."

"Kkami az da olsa saldırgandır, kendini koruyabilir."

"Daisy'den koruyamaz, emin ol. O en sertleri. Dişi olmasına bakma, kafanı vücudundan ayırması saniyelerini alır."

"Korkmam için yapıyorsan, bunu başarıyorsun. O yüzden kes şunu."

Felix kıkırdarken Daisy'nin ona geldiğini gördü. Gülerek kollarını açtı. Koca köpek kolları arasına girdiğinde huzurla gözlerini kapatıp kafasına yasladı kendi kafasını. Daisy sakince sahibinin geri çekilmesini bekledi.

Felix geri çekilir çekilmez de ağzında ki papatyayı Felix'in kucağına bıraktı. Felix dudağını büzüp kızının kafasını okşarken diğer çocuklarının da geldiğini gördü.

Daisy isminin nereden geldiğini biliyordu, bu yüzden gördüğü her papatyayı ona getiriyordu.

Lucas Felix'in etrafında kuyruğunu sallayarak dolaşırken diğerleri Felix'in etrafına yatmıştı. Lucas hala dönerken arkada çiçekle uğraşan yavruyu gördü. Dişlerini göstererek hırladığında bir anda havalandı. Kendini Felix'in kucağında bulduğunda bir kaç kez mırıldanıp yattı.

"Soruma hala cevap alamadım?"

"Görmemem gereken birini gördüm, bu yüzden hava alma ihtiyacı hissettim."

"Kim olduğunu sormalı mıyım?"

"Hayır."

Sert sesi Hyunjin'i güldürürken kendi gülmedi. Aksine gözlerini kısıp Hyunjin'e baktı.

"Hadi ama, güvenilir biri olduğumu biliyorsun. Beni çoktan araştırdığına eminim."

Evet, araştırmıştı. İsmini bildiği herkesi araştırırdı, mesleği sayesinde bu konulara takıntılı hale gelmişti. Herkese anında güvenememe gibi bir huyu vardı. Masum görünüşlü olanların aslında suç kralı olduğunu gördüğünden beri, yani yaklaşık beş yıldır, kimseye güvenemiyordu.

"Araştırdım ama bu hayat hikayemi sana anlatacağım anlamına gelmiyor."

Hyunjin güldükten hemen sonra Felix'e döndü. Kendisine bakmıyordu. Kucağında ki Lucas ile ilgileniyordu.