Odanın ışığını yakmadan Hyunjin'e baktığında Hyunjin yatakta geri dönüp kapıda ona bakan bedene baktı.
Felix Eun'u bırakmak istemediği için Hyunjin'in de kalmasını istemişti. Yaklaşık bir saat önce uyumasını söyleyip odaya yollamıştı ama anlaşılan uyumamıştı.
Öğlen Eun uyanınca Felix bir şey olmamış gibi davranmıştı. Bu sabahtan beri Hyunjin'in canını sıkıyordu. İçine atmasını değil, beraber çözmelerini istiyordu. Felix bir şeyler kaçtıkça o kendini kötü hissediyordu.
"Bende uykum olmadığını söylemiştim."
"Yaklaşık üç saat sonra yarışın var Hyunjin."
Yattığı yerden omuz silkip yanında yatan bebeğe döndü. Ağzında ki mor emziğini durmadan emdiği için tatlı tatlı sesler çıkartıyordu. Hyunjin Eun'un elini öptükten sonra dikkatlice yataktan kalktı. Yattığı yere yastığını koyup tekrar Eun'un üzerine eğildi. Dudaklarını Alnına değdirip ateşi olup olmadığına baktı. Her gece bunu yapmak rutin haline gelmişti onun için..
"Yarışım olması uyumam gerektiği anlamına mı geliyor komiserim?"
"Dinlenmen ve dinç olman gerektiği anlamına geliyor Hwang."
Felix odadan çıkınca o da onu takip etti. İkisi de salona gelince Felix ledleri yakıp mutfağa gitti. Kendine kahve yaparken Hyunjin'e yeşil çay yapmıştı. Kısa sürede hazır olan içecekleri alıp salona gittiğinde Hyunjin'in uyukladığını gördü. Gülerek ortada ki sehpaya bardakları bıraktı.
"Bunu iç ve git uyu Hwang, gözlerinden uyku akıyor. Yarışa odaklanamazsın böyle yaparsan."
"Önemli bir yarış değil ki." Çocuk gibi söylendiğinde Felix yanına oturmuştu.
"Önemli olmadığını biliyorum ama uykusuz yarışmanı istemiyorum."
En önemli yarışlar yılda bir kere yapılırdı ve Hyunjin yıllardır birincilikle taçlandırmıştı hepsini. Canı sıkıldıkça ara yarışlara katılıyordu. Bir hafta önce katılacağını belirttiği için de geri çekilme şansı yoktu, son ana gelmişlerdi artık.
"Merak etme, kaza yapmam."
Gülerek söylediği şeye Felix gözlerini devirdi. Kahvesinden bir yudum alıp gözlerini kapattı.
"Bu yarışlara ne zaman başladın?"
"Sanırım on iki yıl oldu."
"Reşit bile değilmişsin."
"Yarışlara merakım küçüklükten geliyor. On iki yıl önce, yani on yedi yaşındayken küçük yarışlara girdim. Daha sonra ehliyetimi alıp ülkeler arası yarışlara dahi katılmaya başladım. Çoğu kişi gibi arabalara olan merakımdan yarışlara sardım ve şu an dünya şampiyonunum."
"Bundan memnun değilmişsin gibi.."
"Şampiyon olmak güzel, her ne kadar bir çok kez şampiyon olsam da her seferinde farklı şeyler hissediyorsun. Tek sorun çok göz önünde olduğun durumlar oluyor. Düşmanın çok oluyor mesela. Buna sende şahit oldun Felix."
Umursamazca konuşması Felix de kızma isteği yaratsa da sessiz kalmayı tercih etti. Eun ve Hyunjin iyi olduğu sürece sessiz kalabilirdi bu duruma.
İçeriden gelen ağlama sesiyle ikisi de irkilirken Hyunjin'in uykusu aniden açılmıştı. Hızlı davranarak kızının olduğu odaya girdi. Felix arkasından gelirken Hyunjin çoktan kızını almıştı. Eun babasının kokusuyla rahatlarken emziği elinden düştü. Tekrar uykuya dalarken Felix dudak büzerek onu izliyordu.
Hyunjin onu tekrar yatırdığında çantasında ki diğer emziği dudakları arasına bıraktı. Eun tatlı sesler çıkararak emmeye başlayınca Hyunjin ateşini kontrol etti. Ateşi olmadığını fark ettiğinde çantasında ki minik bebeği eline bıraktı. Eun sımsıkı tutmaya başlayınca burukça güldü.
"Mesleğimin en berbat yanı bu. Sekiz aylık bir bebekte travma etkisi yarattılar benim yüzümden. Herhangi bir şeyi tutmadan uyuyamıyor. Uyandığında yanında tanıdığı birini göremeyince deliriyor. Eun henüz sekiz aylık ve her şeyin farkında. Önerdiğin psikolog bir süre böyle olacağını söyledi. Eun kendini güvende hissedene kadar böyle olacakmış."
Hyunjin gibi Felix'in de canı yanarken diğer tarafına oturdu Eun'un. Boşta kalan elini alıp öptü güzelce.
"Eun kendini güvende hissedene kadar sürecekmiş bu, sonsuza kadar değil ki. Mutlaka bitecektir. Ayrıca mesleğin için kendini suçlamayı bırak. Bazıları oyunu kuralına göre oynamıyorsa bu senin suçun değil. Üstünlük sağlamak için minik bir bebeği basamak olarak kullanmaları senin suçun değil."
"Ben o gün onu oraya getirmelerine izin vermeseydim böyle olmayacaktı."
"O gün Eun'u getirmeseydin, biz tanışamayacaktık. Bunu ister miydin?"
"Biz her türlü tanışırdık. Biz tanışırdık ama kızım zarar görmemiş olurdu. Her yabancı gördüğünde ağlayarak bana sığınmazdı."
Felix yerinden kalkıp onun yanına gittiğinde önünde eğilip ellerini tuttu. Hyunjin dolan gözlerini kızından sonunda çektiğinde Felix tebessüm etti. Birazcık kalkıp Hyunjin'in gözünün altını öptü. Dudakları uzun süre orada oyalanırken ikisinin de gözleri kapalıydı.
"Bugün kızımız olduğunu söyledin. Eğer benimde kızımsa böyle şeylere alışacak Hyunjin. İkimiz de onu sonuna kadar koruyacağız ama o bunlara alışacak. Babalarının tehlikeli işlerde çalıştığını bilecek kadar büyüdüğünde bunlar garibine gitmeyecek. Bizim tek görevimiz kızımızı korumak, önceden yaptığımız hataları düşünüp üzülmek değil."
...
ayn knk ikinizin kızı.
TASLAKTA ÇOK GÜZEL BİR OMEGAVERSEYE BAŞLADIM. BUGÜN ONA O KADAR KAPTIRMIŞIM Kİ KENDİMİ İLK 3 BÖLÜMÜNÜ YAZMIŞIM???
çok güzel 🤧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
