racer | hyunlix

racer | otuz [𝐅]

...

"Kalbim acıyor!" Diyerek çığlık attı Hyein. Çığlığı tüm odayı kaplarken elinde ki cam parçasını daha çok boğazına yasladı. Felix bir adım attığında kardeşinin boğazından aşağı akan kanların gördü. Nefesi kesilirken adımları da durmuştu. Hyein titreyen elini boğazına daha da bastırdıkça Felix korkudan donuyordu.

Hyunjin onun hemen arkasında olduğu için belinden tutuyordu düşmesin diye.

"Güzelim, artık yanımızdasın. Bir şey yok, kurtuldun oradan."

"Ben oradan kurtuldum ama ruhum hala o leş kokan odada kilitli! Neden kaçırıldığımı bile bilmiyorum ben! Unutamıyorum hiç bir şeyi! Bana dokunurken attığı kahkahaları unutamıyorum!"

Felix gözlerini sımsıkı kapatıp avuçlarını sıktı. Hyein elinde ki camın boğazında yaptığı baskıyı biraz azaltıp abisinin ellerine baktı. Gözlerinden akan yaşlar yüzünden tam olarak göremiyordu.

"Sende benden nefret ediyorsun değil mi?"

Felix'in gözleri anında açıldı. Dolu gözleriyle kafasını sağa sola salladı. Hyein ona inanmayan gözleriyle bakarken daha fazla dayanamadı.

"Hayır güzelim. Senden nasıl nefret edebilirim ben? Sen benim bir tanemsin."

"O da senin gibi yumruğunu sıkıyordu." Kısık çıkan sesi Felix'e ulaştığında ellerini çözdü. Havaya kaldırıp gösterdi. "Bak sıkmıyorum artık. Güvendesin bebeğim."

"Bana her yumruğunu sıktığında nefret ettiğini yüzüme vuruyordu. Benden nefret ettiğini söylüyordu ama beni orada tutuyordu! Öldürmüyordu ama yaşatmıyordu da! Ölmek için her şeyi yaptım ama her seferinde beni kurtardı!"

Hyunjin sevgilisinin elini tutarak yanına geçti. Hyein onu görmesiyle camı sımsıkı tuttu. Boynu gibi elinden de kan akmaya başladığında telaşla konuştu.

"Hyein, artık o yok. Bak güvendesin. Abin artık seninle, küçük bir yeğenin oldu. Söz veriyorum iyileşmen için her şeyi yapacağız."

"Ben iyileşmek istemiyorum! Ben onu istiyorum! Benden nefret ettiğini her seferinde yüzüme vuran çocuğu istiyorum!"

Felix şokla kardeşine bakarken daha fazla gücü kalmadığı için yere çöktü. Hyein ondan gözlerini alamazken eli gevşedi. Hyunjin bunu fark ettiğinde yutkundu. Hyein abisine yavaş yavaş yaklaşırken onun elini yakalayıp camı yere attı. Hyein daha sesli ağlamaya başladığında Felix'in yanına çöktü. Felix onu kendine çekip göğsüne yasladı hemen. Saçlarını öpüp seviyordu.

"Söz veriyorum iyi olacaksın. İstediğin çocuk her kimse onu bulacağım ve onunla konuşmanı sağlayacağım. Yeter ki iyi ol güzelim, lütfen. Ben sensiz bir kaç yılı zor geçirdim. Gözümün önünde böyle olursan kaldıramam."

Dudakları kardeşinin saçlarındayken bir yandan da kafasını olumsuz anlamda sallıyordu. Kardeşini ölü bildiği yıllarda kendinin de ölüden farkı yoktu. Şimdi kardeşi kollarındayken onun bu halleri daha çok acıtıyordu canını.

"İstediğin ne varsa hepsini yapacağım tamam mı? İyi olman için o çocuğa ihtiyacın varsa o çocuğu da bulacağım."

✨️

"Hyein nasıl?"

Felix saçlarını karıştırırken odaya girmiş, kendini direkt olarak dolabın önüne atmıştı. Tişörtünü tek seferde çıkartıp yatakta onu izleyen bedene döndü.

"Kötü. Krizin etkileri vücuduna titreme olarak geliyor. Uyuya kaldı ama hala titriyor. Yarım saat sonra tekrar bakacağım."

Hyunjin yatağın ortasında yatan küçük kızın alnını öpüp yataktan kalktı. Felix'e doğru ilerleyip tişörtünü giymeden arkasından sarıldı. Felix derin bir nefes alırken karnına dolanan elleri tuttu. Hyunjin onun sırtında ki yarasını öpüp burukça gülümsedi.