ŞAKA! - Texting

Hayırlısı.

ŞAKA okurları burda mı? ;)

ÖMER

Anahtarı çevirip kapıyı açtım. İçeriye geçip kapıyı kapattım. Yorucu bir gündü.

"Hoş geldin, oğlum."

Başımı çevirdiğimde babamı fark ettim. Yorgunluğuma tezat gülümsedim. Selam verdim önce. Selamımı aldı.

"Nasıl geçti görüşme? Her şey yolunda mı?"

Ceketimi çıkartıp derin nefes aldım. Babama döndüm tekrar. Babam dikkatle bana bakıyordu. Annem geldi yanımıza o sırada.

"Ahmet Amca, kızına söylememiş. Yemekte lafı açılınca kızı şaşırdı tabii. Babasına saygısına reddetmedi de. Görüştük. Düşünmek istediğini söyledi."

Babam elini omzuma atıp sıktı. Güven veren bakışları içimi rahatlatıyordu. Görüşmede kendimi kötü hissettim, o kızı zor durumda bırakma düşüncesi çekindirdi beni.

"Hayırlısı olsun." dedi annemle babam. Amin, dedim. Amin.

***

"Biraz resim çizelim. Hepsine bakacağım. Başlayın bakalım mini mini birler."

Hepsi koşarak sırasına geçti. Resim defterlerini açıp resim çizmeye başladılar. Hâllerine bakıp sessizce güldüm. Ben de böyle miydim küçükken?

Sıraların arasında gezinmeye başladım. Resim çizmek için çok uğraşıyorlardı. Bulutları maviye boyayan, güneşi köşeye çizip yanlarına bulutları iliştiren, çiçek çizenler, araba...

"Bakın örtmenim, nasıl olmuş?"

Başımı sesin geldiği yöne çevirdim. Fatma yanıma geldi. Kocaman bir ev çizmiş. Sarı bir ev. Çiçekleri unutmamış. Saçını okşayıp beğeni dolu sesler çıkarttım. "Çok güzel." dediğimde heyecanla yerinde kıpırdandı. Aynı heyecanla sırasına döndüğünde yürümeye devam ettim. Fatma, ara sıra bana bakıyordu. Göz kırpıp gülümsedim. Ağzını küçük eliyle kapatıp güldü. Sonra resmine devam etti. Cimcime.

Öğrencilerime bakarken aklıma o geldi. Fatma Zehra...

Evlilik görüşmesini düşündüm. Düşünceli hâli beni tedirgin etti. Konuşurken bazen cümlelerini toparlayamadı. Sonra normal olduğunu düşündüm. Yeni öğrendi ve evlilik görüşmesi yaptık. Hayırlısı.

Elimde hissettiğim baskıyla başımı kaldırdım dalgınca. Sonra başımı eğdim. Cafer.

"Örtmenim zil çaldı."

***

Bugün hava serin ve güzel. Kırmızı ışık yandığında durdum. Sayılar geriye doğru akıyordu. Gözlerimi etrafta gezdirmeye başladım. Trafik normale göre az-

Bankların bulunduğu alandan gözlerimi ayıramadım. Fatma Zehra'yı gördüm. Dün evlilik görüşmesi yaptığım kız. Karşısında biri var. Murat değil.

Belki akrabasıdır diyen iç sesimi dinledim. Hararetli konuşmalar beni düşündürüyordu. Ne düşüneceğimi bilemezken korno sesleriyle irkildim. Yeşil ışık.

Son kez ona bakıp önüme döndüm. Yoluma devam ettim. Onunla yeniden konuşacağım güne kadar aklımdan çıkmayacaktı o hâli. Yaşamadan bilemezdik.

***

Düşünceleriniz?

Yorumlarınızı bekliyorum.

Kendinize dikkat edin. En güzele emanetsiniz ❤️

Hayırlısı.