ŞAKA! - Texting

Ricalar.

Bu bölümü siz okuyucularıma ithaf ediyorum. En sevdiğiniz emojiyi bırakabilirsiniz bu satıra🤩

ÖZGE

Murat/ Özge.

Murat/ Bugün izin aldım buluşalım.

Siz/ Bazı şeyler üst üste geldi

Siz/ Beni tuvalette öyle görmeni istemezdim

Siz/ İyiyim şimdi merak etme

Murat/ Yarım saat sonra dondurmacının orda bekliyorum.

Siz/ Senin başka işin yok mu

Siz/ Ya abim görürse

Murat/ Abi durumunu aştık bence.

Murat/ Bekliyorum seni.

Siz/ 35 dk sonra orda olurum

Murat/ 35 mi kcebjds.

Siz/ Gıcıklık değil mi bekle biraz daha

Murat/ Bana uyar sen gel de.

Gülümsedim. Telefonun ekran kilidini kapattığımda başımı kaldırdım dalgınca. Babaannem gözlerini dikmiş, bana bakıyordu.

"Neden gülüyorsun?"

Babaannemi geri verin bana.

"Dışarda işim var. Çıkıyorum." deyip ayağa kalktım. Gece ağladım zaten, kendimi ezdirmeyeceğim hiç kimseye.

"Murat'a mı gidiyorsun?"

Odama doğru ilerlerken yüksek sesle konuştum.

"İşim var!"

Odama girdiğimde kapıyı kapattım hemen. Asıl maraton şimdi başlıyor. Ben ne giyeceğim?

***

Dondurmacıya doğru ilerlerken gözlerim onu aradı. Dirseklerini dizlerine yaslamış, ellerini çenesinin altına almış hâlde bankta oturuyordu. Düşünceli bir hâli vardı. Üzerimdeki elbisemi son kez düzeltip yanına yaklaştım.

"Murat..."

Yerinde doğrulup başını kaldırdığında göz göze geldik. O an gözlerimin önüne dünkü hâlim geldi. Gözlerim acıyordu. Yutkundum.

"Özge..."

Yerinden kalktı. Uzunca baktı gözlerime. Hüzünle bakıyordu gözleri. Gözlerim dolarken birden beni kendine çekip sarıldı bana. Gözlerimi kapattım. Titreyen ellerimi ona saramazken kısık sesini duydum.

"Neden üzgünsün? Dünkü hâlin aklımdan çıkmıyor. Anlat bana her şeyi."

Kollarını benden ayırdığında elimin tersiyle yüzümü silip başımı kaldırdım. Gözlerime bakıyordu. Burnumu çektim.

"Kilo alıyorum, Murat." dedim tıkalı burnumla. Kaşlarını çattı. Sonra yüzünde beliren gülümseme ile başını çevirip güldü. Şaka yaptığımı mı düşünüyor?

"Şu hâlinle bile beni güldürüyorsun. Kilo falan yok sende." deyip gözlerini devirdi. Neredeyse etrafımdaki herkes göz deviriyor. Benden mi alıştılar, anlamıyorum ki.

"Neden elbise giydiğimi sanıyorsun?" dedim mızmızlanarak. Tosbik oldum. Yanaklarım da tam sıkılmalık. Pofuduk.

"Çünkü elbise sana çok yakışıyor."

Güzel bakışları kalp atışlarımı hızlandırıyordu. Ayy bu çocuk beni kalpten götürecek.

"Gerçekten mi?" dedim pofuduk yanaklarım kasılırken. Bir sır verirmiş gibi bana yaklaşıp kısık sesle konuştu. "Gerçekten."

Ama bu kilo almadığım anlamına gelmiyor.

"Yüzünü astın yine." dedi sert çehresi ciddileştiğinde. Elim yüzüme giderken ifadesi yumuşadı. Yanağımı tutup sıktım. Kaç kilo aldım acaba?

"Ne yapıyorsun?" dedi gülerek. Gözlerimi gözlerine çevirdim hemen. Gülen gözleriyle bana bakıyordu. Elimi yanağımdan çekip gülümsedim.

"Pofuduk?"

Kaşlarını çattı. Ne?

"Ne?" dedi beni anlamaya çalıştığı belli olan ifadesiyle. Bunu nasıl döndüreceğim?

"Kilo diyorum." deyip gözlerimi kaçırdım. Derin nefes alışını duydum. Gözlerimi gözlerine çevirdiğimde derin bakışları beni heyecanlandırıyordu. Bu durumda böyle bakması saçma değil mi?

"Sana her kim kilo aldın diyorsa halt etmiş."

"Ben de öyle düşünmek istiyorum." dedim durgunca. "Tişikkürler."

"Ricalar." dedi gülerek. Şaşkınlıkla gözlerim aralanırken dudaklarımı araladım.

"Sen Wattpad kullanıcı adımı mı öğrendin yoksa? Ben bazen yorumlarda öyle derim de."

Güldü. Özelim kalmadı. Her şey orta yerde işte.

"Çok güzel yazıların var. İkisini okudum."

"Hmm..." dedim onu dinliyormuş gibi yaparak. Sır gibi saklıyordum ben ya.

"Benim adımda bir karakter var. Kendime çok benzettim." dedi kasıla kasıla. Elim saçlarıma giderken güler gibi yaptım.

"Hangi çalışma o ya? Hatırlayamadım." dedim devam etme der gibi. Durmuyor.

"Böyle büyük harflerle yazılmış."

Duraksadım. "Bilmem kaç tane büyük harflerle yazılmış çalışma başlığım var benim, Murat." deyip güldüm. Gözlerini kıstı.

"Şaka." dedi. Gözlerimi devirdim.

"Şaka yapmanın sırası mı, Murat?"

Güldü. "Neyse sustum, söylemiyeceğim." dedi rahat ol der gibi.

"O kadar şey söyledin. Adını da söyle bari." dedim umursamazca. Çok sıcakladım.

Bilmediğim şey sanki. Okuyan herkes burayı da okuyacak sonuçta. Hepiniz biliyorsunuz.

"Yok söylemem. Duyarlar." dedi. Ne?

"Biz bizeyiz. Kim duyacak?"

Güldü. Neden anlamıyorum ben? Anlayan var mı?

"Özge..."

Gözlerimi gözlerine çevirdiğimde gülümsüyordu. Gülümsedim.

"Seni seviyorum."

***

Özge'nin Wattpad kullanıcı adını bulan var mı? Bulan varsa yazsın. Merak ediyoruz dkjs

Murat nerden öğrendi acaba?

Bu bölümde Asım, Fatma Zehra yoktu, yeni bölüm isterim diyenler 👉

Yeni bölümleri bekleyin :')

Yorum yaparsanız mutlu olurum, azıcık konuşuruz. Tişikkürler😘

Özge Candır Gerisi Pofuduk.