ŞAKA! - Texting

Final

ÖZGE

"Heyecandan elin titriyor."

Ocağın altını açıp bana küçük bir bakış attı. Çok heyecanlı ve kıpır kıpırdı. Sincabımı kıro abime istemeye geldik.

"Ne konuşuyorlar acaba içeride?" dedi sabırsızca. Güldüm. Abim içerde soğuk terler döküyor.

"Abim kibarlık yapıyordur."

Güldü, Fatma Zehra. Arada kahveyi kontrol ediyordu. Aklıma gelenle durgunlaştım. Ne çok hayal kurmuştum.

"Ne oldu Özge?"

Gözlerimi yüzüne çevirdim. Gülümsedim içtenlikle.

"Ya ben hâlâ şoktayım. Wattpad'de okuyucum olduğuna emin olduğum günden beri o şoku üzerimden atamadım. Okurarkadaşımdın sen benim."

"Valla ya..." dedi gülerek. "Murat abimden öğrendim kullanıcı adını. Pek bahsetmemiştin bana da. Birbirimizden habersiz tekrar tanışmışız."

Güldük aynı anda. Ne günlerdi.

"Son zamanlar yazmıyorsun bölüm. Hep art arda bölüm atardın. Çok çalışman vardı. İçlerinde tamamlanmamışlar da var. Bölüm bekliyorum senden."

Güldüm kendi kendime. Aklıma Murat geldi. O ânı unutamıyorum.

"Ya sana bir şey anlatacağım." dedim heyecanla. Kahveye küçük bir bakış atıp bana döndü merakla. Güldüm önce. "Sen son duyurumu görmedin sanırım. Birkaç gün önce uyumadan bir duyuru paylaştım. Gitmek ile alakalı duygusal. Kendimi anlatan... Neyse işte sessize almayı unutmuşum telefonu..." Güldüm. Fatma Zehra da benimle birlikte gülüyordu. "Art arda bildirim sesleri gelmeye başladı. Murat ile uykumuzdan uyandık. Bildirim sesi de yüksek çıkıyor, görsen. Uyandığımda hareket edemedim. Murat öyle bir tutmuş ki beni, mübarek telefondan koruyor beni. 'Ne oluyor, biri mi öldü?' deyişi var uyku sersemliğiyle. Ben daha rüyada mıyım değil miyim onu çözmeye çalışıyorum. Bir taraftan tövbe diyorum. Neyse kalktık. Seslerin telefondan geldiğini öğrenmemiz çok da uzun sürmedi. Elime aldım işte..."

"Eee?" dedi merakla gülerek. Ocağın altını kapattı. Kahveleri pay ederken anlatmaya devam ettim.

"Okurlarımdanmış mesajlar. Yeni bölüm isteyenden tut, gitme diyenlere kadar mesajlar. Oy ve yorumlar da dahil. Murat'a dediğimde rahat nefes verdi." deyip gözlerimi devirdim gülerek. "Ne yapsın okurlar evli olduğumu bilmiyor. Evlendikten sonra yazma ihtiyacı duymadım. Murat beni şevklendirse de isteğim olmadı. Bir şeyler karalasam içime sinmiyor, siliyordum. Sonra çalışmalarımı final yapıp yarım kalmamasına karar verdim. Belki ilerde kitaplarım basılır."

"Nasıl istersen canım. İnşallah o günleri de görürüz. Final yapmana üzüldüm. Ne güzel okuyordum. İlk hangisine final yapacaksın?"

"Şaka..." dedim gülümseyerek. Duraksadı.

"Ne?"

Şaka yaptığımı zannediyor. Güldüm.

"Off anladın işte, Fatma Zehra. Neyse kahveler soğumasın. İçeriye geçelim." dediğimde köşedeki fincana tuz atıp tepsiyi kavradı. Hihi.

Fatma Zehra önden giderken gözlerim başındaki uçuşan şalına kaydı. Murat ile namaz kıldıktan sonra ayna karşısında kendime bakıyorum. Başımı örtmek bana ağır geliyor ama istiyorum. Bir gün Murat ile paylaştım bu isteğimi. Beni destekledi ve her yapmak istediğim iş gibi beni şevklendirdi. Bir gün evde hep başım kapalı gezdim. Murat'ın tatil günüydü. Başta bunalsam da öylece uyuyuvermişim. Çok huzurluydu o uykum. Huzurlu uykumdan Murat'ın öpücükleri ile uyandım. Beni sabah namazına kaldırıyordu. Çok romantik.

Çaba gösteriyorum ama ağır geliyor yine bana. İsteyerek, bilinçli bir şekilde örtünmek istiyorum. Doğru olan da bu. Fatma Zehra öyle dedi bana. Bir gün tesettür hakkında sorular sormuştum ona. Fatma Zehra çok iyi arkadaş oldu bana. Ondan etkilenerek namaza başladım. İyi ki arkadaşım benim.

Namaz kıldıkça bir şeylerin farkına daha iyi vardım. Hayatım güzelleşiyor ve daha da anlamlaşıyordu. Ben çok seviyorum.

Salona geçtiğimizde Murat'ın yanına oturdum. Başını bana çevirdi. Gözleri heyecanlanmama yetiyordu. Bakışlarına tutundum.

"Telefonundan sesler geldi, karıcığım. Okurların yine durmuyor galiba." deyip telefonu bana doğru uzattığında elinden aldım. Dudaklarımda beliren gülümseme ile ekran kilidini açtım. Uygulamadan bildirimler gelmişti dediği gibi. Telefonu sessize alıp ekran kildini kapattım.

"Evet uygulamadan gelmiş." dedim gülerek. Başımı kaldırdığımda gülümsüyordu. Bakışları oyun oynayan çocuklar gibi mutlu ediyordu beni.

"Emin misin çalışmalarını bitireceğine?"

"Eminim, Murat. Eskisi gibi değil uygulama artık." dediğimde başını salladı. Murat bütün çalışmalarımı okudu. Kullanıcı adımı biliyor. Çaktırmayın.

"Artık raflarda olsun kitapların... İmza günlerine, kitap fuarlarına gidelim. Tamam mı yazar karıcığım?"

Gülerek önüme döndüm. Gülüşleri geliyordu kulağıma. İnşallah.

Gözlerimi salonda gezdirirken abim dikkatimi çekti. Tuzlu kahveyi tek seferde bitirdi. Sonra su içti üzerine. Fatma Zehra gülümsüyordu.

E kız almak kolay değil. Kıro abim benim.

Babaannem istedi, Fatma Zehra'yı abime. Herkes hâlinden memnundu. Fatma Zehra'nın ailesi abimi kibar buluyordu. Evet abim efendiydi ama kıroydu işte. Zararsız kırolardan ama. Ölçüsünü bilir diye düşünüyorum. Fatma Zehra kabul etmezdi yoksa.

Yüzükler takıldıktan sonra biraz daha oturup kalktık. Murat, abime takılıyordu. Arabaya ilerlerken eşimin koluna girmiştim. Murat ayırmıyordu yanından beni zaten.

"Asım... Kahvenin tadı nasıldı?" dedi Murat gülerek. Yavaştan beni uyku bastırırken başımı omzuna yaslayıp yürümeye devam ettim. Boşta kalan elini elime sardı. Adımlarını hızlandırdı biraz daha.

"Bal gibiydi." dedi abim sırıtarak. Güldük. Yüzüğünü gösteriyordu bize.

"Yakıştı yakıştı."

Murat, oğlunu evlendirecek babalar gibi gururluydu. Gülümsedim. Dudaklarımı kıpırdattım tekrar ederek. "Yakıştı."

"Sağ ol, kardeşim. Çok mutluyum valla." deyip bana döndü abim. Mutluluğu gözlerinden okunuyor.

"Tosbiğim... Mutluyum ben!"

Güldüm duygulanarak. Seni çok seviyorum, abi.

"Mutluyuz, abim... Mutluyuz biz."

🫂

Final bölümü ile geldim. Düşünceleriniz?

Destekleriniz için teşekkür ederim 💞

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz ❤️

AbimVeBen.

🐢Bitiş tarihi: 22.01.2024🐿️