ŞAKA! - Texting

Asım.

Nasılsınız bakalım :')

FATMA ZEHRA

"Fatma Zehra..."

Başımı çevirdiğimde Murat abimi gördüm. Gözyaşlarıma yenisi eklendi. Ayağa kalktım. Annem ayağa kalkacak hâlde değildi. Özge ile bana doğru geliyordu. Özge koşar adım yanıma gelip kollarını belime sardı. Başımı omzuna yaslayıp ağlamaya başladım. Kollarımı güçlükle sardım ona. Allahım yardım et. Babama bir şey olmasın. Sen babamı bağışla bize.

"Her şey düzelecek." dedi titreyen sesiyle. Dolan gözlerimle başımı kaldırdım. Etrafımı bulanık görüyorum. Gözlerimi kapatıp açtım. Gözlerimi araladığımda gördüğüm kişiyle hareket edemedim. Asım?

Saçı-başı dağılmış hâlde yorgun gözüküyor. Ağlamış gibi.

Bir adım yaklaşıp durdu. Yoğun bakışları beni tedirgin ederken gözlerimi kaçırdım. Ne diye bakıyorum artık ona?

Özge'den ayrılıp yüzümü sildim alel acele. Murat abim, annemle konuşuyordu. Annem daha iyiydi şu an.

Murat abim bana döndüğünde yanına yaklaştım. Gözlerini başka tarafa çevirdi. Aklıma gelenle arkamı döndüm. Hâlâ duruyor orda. Önüme döndüm hemen.

"Onun ne işi var burda?" dedim kısık sesle. Sinirlerime hakim olamıyorum. "Yurtdışına gitsin, ne yapıyorsa yapsın!"

Bunları ben mi söylüyorum? Ben kendimde değilim. Hayır, Asım umrumda değil. Üzüntümden ne yaptığımı bilmiyorum.

"Sakin ol, kardeşim. Biz birlikteydik, haberi alınca Asım da geldi-"

"İstemiyorum. Varlığından rahatsız oluyorum. Gitsin." dedim beklentili hâlde. Murat abim ciddiyete büründü.

"Fatma Zehra, yengemin yanına otur, gergin olduğun için ne dediğini bilmiyorsun-"

"Ben gayet ne dediğimin farkındayım-"

"Fatma Zehra!"

Duyduğum sesle sözümü tamamlayamazken başımı kaldırdım. Ömer bize doğru geliyor. Babası ve annesi de. Gözlerim saniyelik Asım'a gittiğinde çatık kaşlarını fark ettim. Çaresiz duruyordu. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. O sırada Murat abimin kısık sesini duydum.

"Acele ediyorsun. Asım gibi pişman olma."

***

"Acil kana ihtiyaç var. A Rh Negatif. Ameliyat yoğunluğundan kan yok elimizde. Aranızda A Rh Negatif kana sahip olan var mı?"

Doktor Hanım beklentili hâlde bize bakıyordu. Alel acele etrafıma baktım. Benim kanım annemle uyumlu. Murat abim?

"Murat abi-"

"Benim kanım uyumlu. A Rh Negatif. Nasıl verebilirim?"

Asım, doktor hanımın yanına gittiğinde doktor hanım memnun hâlde hemşireye döndü. "Hemşire hanım size yardımcı olsun." deyip yönlendirdi. Bir şey diyemedim. Asım yüzüme bakmadan yanımdan geçti. O sırada Murat abimle göz göze geldim. Yüzündeki memnun ifadeyle Özge'ye döndü. Özge gülen yüzünü bana çevirdi. Gözlerimi kaçırıp annemin yanına oturdum. Annem çocuk gibi seviniyordu. Asım'a dualar ediyordu.

Murat abim ve Özge, Asım'ın yanına gitti. Başımı kaldırdığımda Ömer'in bana baktığını fark ettim. Karşımda oturuyordu. Düşünceli bir hâli vardı. Gözlerimi kucağımdaki ellerime çevirdim.

***

Babam ameliyattan çıktı. Ertesi gün de odasına alındı. Uyanmasını bekliyoruz. Çok şükür sağlığı yerinde. Elhamdülillah.

"Dışarda konuşalım mı?" dedi Ömer beklentili hâlde. Başımla onayladım. Elimizde çaylarla dışarı çıktık. Hastanenin önündeki banklardan birine oturduk.

"Daha iyi misin?"

Söze ilk o başladı. Çayımdan bir yudum alıp başımı ona çevirdim. "Daha iyiyim." deyip gülümsedim. "Teşekkür ederim."

Memnun hâlde başını salladı. Aklıma gelenle devam ettim sözlerime.

"İsteme için mi konuşacaktın?" dediğimde durgunlaştı. "Hayır." dedi sadece. Bu hâli beni tedirgin ederken devam etti sözlerine.

"Ahmet Amcaya kan veren, Asım'dı sanırım adı... Kim oluyor tam olarak-"

"Murat abimin arkadaşı." dedim direkt. "Aynı şirkette çalışıyorlar. Murat abimin sözlüsü Özge'nin abisi."

Anladım der gibi başını salladı. "Neden sordun?" dedim sessizlik beni huzursuz ederken. Yerinde dikleşip bana döndü tamamen. Dikkat kesildim.

"Seninle görüşme yaptıktan sonra bir gün sizi konuşurken görmüştüm. Hararetli bir konuşma vardı aranızda. Sen anlatırsın diye sormak istemedim. Yakın akrabandır diye düşündüm. Açıkçası aklımı karıştırdı." deyip beklentili hâlde bana baktı. Yutkundum. Asım ile tartıştığımız, son kez konuştuğumuz günden bahsediyor.

"Ömer... Önceden Asım ile evlilik düşüncesi olmuştu aklımda ama nasip değilmiş. Ben evlilik için seninle görüşmeye devam etmek istediğimde bitmişti zaten. Aklına başka bir şey gelmesin."

Gözlerime baktı. Emin olamıyordu. Neden kalbim acıyor benim?

"Asım'ın da öyle bir düşüncesi vardı sanırım. Sürekli sana bakarken gördüm onu. Emin misin? Sanki bitmemiş bir şeyler var."

"Hayır." dedim hemen. Aklımı toparlamak için bekledim bir süre. "Ben..." Durdum. "Ben ona çok güvendim ama güvenimi boşa çıkardı. O ne düşünüyor bilmiyorum ama benim için bitti."

Tedirgince yüzüme bakıyordu. Ne olduğuna anlam veremezken sesiyle irkildim.

"Ağlıyorsun, Fatma Zehra..." dediğinde ellerimi yüzüme getirdim hızla. Yanaklarım ıslak. Ne oluyor bana?

"İyi misin?" deyip peçete uzattı bana. Elinden aldım. "Bilmiyorum. Ben de anlamadım." dedim aceleyle yüzümü silerken. İçimde bir şeyler yanıyordu sanki. Zor duruyorum.

"Bence bitmemiş, Fatma Zehra. Ahmet Amca senin iyiliğini düşünür. Evlilik için tamam dedik ama son kararı yine biz vereceğiz. Sorumlu, zorunda hissetme kendini. Belli ki kendinden kaçıyorsun. Sevgini nefrete dönüştürmeye çalışıyorsun. Hastaneye geldiğimde neden sinirli olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Duygularından kaçma. Biz daha sözlenmedik. Vazgeçebiliriz."

Dolan gözlerimle önüme döndüm. Titreyen ellerimi birbirine kilitledim.

"Ömer beni yalnız bırakır mısın?"

***

Düşünceleriniz?

Yorumlarınızı bekliyorum 💞

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz🦋

BitmiştiOysaki.