❄️❄️❄️
သန္႔႐ွင္းခန္႔ညားေနတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲ ခုံတန္းေတြ စီရရီနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနတာက ေ႐ွ႕ဆုံးခုံတန္းမယ္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတဲ့သူရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ...။
ၾကည္လင္ေနတဲ့မွန္ပါးေလးေအာက္က မ်က္ေတာင္စိုစိုေတြ...။ လဲ့လက္ေနတဲ့မ်က္လုံးအိမ္နက္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္ပုံေပၚလာတယ္။
"လင္းခန္႔... "
"ဟုတ္... ကိုကိုရဲ႕ သိပ္ေတာ္တဲ့တပည့္ေလး လင္းခန္႔ပါ...
ျမင္ရတယ္မလား... မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မို႔ ဝါးမေနပါဘူးေနာ္ ဟီး..."
"..."
ကိုကိုက စကားမေျပာဘဲေခါင္းငုံ႔သြားျပန္တာမို႔ ေကြးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြကို ျပန္ဆန္႔ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ထဲကေန ေျဖာင္းခနဲ ပါးျဖတ္႐ိုက္လိုက္မိတယ္။ ငိုေနတဲ့သူေ႐ွ႕လာၿပီး သြားၿဖဲျပေနရလား ေသာက္႐ူးရဲ႕။ ကို႔႐ို႕ကားယားနဲ႔...။
"အဲ... ကိုကိုဝတ္ျပဳလို႔မၿပီးေသးရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုနားေလးက ေစာင့္ေနမယ္ေလ..."
"..."
အေျဖမေပးေပမယ့္ ဆက္မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ေက်ာဘက္ မ်က္ေစာင္းထိုးကခုံတန္းေပၚသြားထိုင္၊ ေ႐ွ႕ခုံအမွီေပၚေမးတင္လို႔ သူ႐ွိတဲ့ဘက္ကို လွမ္းေငးရင္းေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဆုံခ်က္ထဲကလူသားက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ဆုေတာင္းေနရာကေန sign of cross လုပ္လိုက္ၿပီး ထလာရဲ႕။
လာေခၚမလားဆိုၿပီး မတ္တပ္ရပ္လက္ျပလိုက္တာ ေဘးနားကေန ဒီအတိုင္းျဖတ္ေလွ်ာက္သြားလို႔ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ေျမာက္ ထားတဲ့လက္ကို ေခါင္းထဲထိုးကုတ္ၿပီး ေနာက္ကေန ခပ္သုတ္သုတ္ေလး လိုက္လာခဲ့ရတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းထဲကထြက္လာၿပီး ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ေလွကားထစ္ေတြအလြန္ လူ႐ွင္းတဲ့တစ္ေနရာမွ ရပ္ေနတာမို႔ အနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
"ကိုကို..."
"မင္းပဲလား..."
႐ုတ္တရက္ႀကီး အဆက္အစပ္မ႐ွိထေမးတဲ့စကားေၾကာင့္
လူလည္းေၾကာင္အမ္းအမ္း...။
YOU ARE READING
Heartless December❄️ ZG version
RomanceHD က အစအဆုံးတစ္ေနရာတည္း မဆံ့လို႔ ZG book သက္သက္လုပ္ေပးထားတာပါ။ ႏွလုံးသားမ႐ွိဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီက ႏွလုံးသားကို ဒီဇင္ဘာမကုန္ခင္ရေအာင္ယူျပဖို႔ ၾကဳံးဝါးခဲ့တဲ့ ၁၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလြဲမ်ားနဲ႔တစ္ႏွစ္တာကို ေဆာင...
