Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၁၅ : တတိယဘီးေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး

❄️❄️❄️

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈမ႐ွိတာက ကြၽန္ေတာ္႕စတိုင္လ္မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာက စိတ္အားထက္သန္လာၿပီဆို ဘယ္ကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ႐ွိရင္ေတာင္ ေနာက္မွာ သုညႏွစ္လုံးေရးထည့္ၿပီး ရာႏႈန္းျပည့္ေသခ်ာေၾကာင္း ပိတ္ျငင္းမယ့္သူ။ ဒါေပမယ့္...။

"ငါေဝယံ့ကို ဘယ္သူနဲ႔မွမတူေအာင္...
သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္..."

"ခြန္းက ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တာ... သူငါ့ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဆိုတာကို သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေသခ်ာမသိဘူး..."

ဒါေပမယ့္ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေတြက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မႈၾကား အႀကီးအက်ယ္ ၀င္ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္။

တကယ္ပဲ အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္က ဘာတုန္းဗ်ာ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ကြၽန္ေတာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း‌ ေျပာၾကတာကိုေတာ့ အျပစ္မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ၾကားညပ္ေနသလို ခံစားလာရတာလဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုက အဆန္းႀကီးေတြ ျဖစ္မေနဘူးလား။

တစ္ေယာက္က သူမူးေနတုန္းကေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြးျပတ္ထားတဲ့ အခ်စ္ေဟာင္းနဲ႔မွားၿပီး တငိုငိုတယိုယို ခံစားခ်က္ေတြဖြင့္ခ်ဝန္ခံရင္း သူမ်ားရဲ႕ ပထမဆုံးအနမ္းကိုယူ၊ လူကိုရင္ထဲကလူကလူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီး ပုံမွန္စိတ္ႀကီးနဲ႔က်မွ အားမနာပါးမနာ ပိုးစိုးပက္စက္ ထိုင္ေခ်ေနတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကက်ေတာ့ လူကိုပဲ အခ်စ္ၿပိဳင္ဘက္အျဖစ္ သတ္မွတ္တာလိုလို၊ မသတ္မွတ္တာလိုလိုနဲ႔ သူပစ္ခ်ခဲ့ၿပီးမွ အေသအေၾကျပန္လိုက္ေနရတဲ့ အခ်စ္ေဟာင္းနဲ႔သူ႕ရဲ႕ ကုတင္ေပၚကကိစၥေတြကို ႐ုပ္တည္နဲ႔ လုံးေစ့ပတ္ေစ့ေျပာျပသြားတယ္။

အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ခုံေတာ္ေမာင္က်ဘမ္းမွမဟုတ္တာ
သူတို႔အမႈေတြထိုင္ၾကားနာၿပီး ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။

*

အိမ္အျပန္လမ္းမွာ စက္ဘီးကို နာနာဖိနင္းခဲ့တယ္။ အ႐ွိန္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ျဖတ္သြားတဲ့ေၾကာင္ကိုေ႐ွာင္ရင္း အိမ္ေ႐ွ႕လမ္းထိပ္ေရာက္ခါမွ ပစ္လဲေရာ။ စက္ဘီးျပန္ဆြဲထူရင္း ထလိုက္ေတာ့ လည္ပင္းက‌မာဖလာနီကေလးက ေလွ်ာက်လာတယ္။ 'L.K' ဆိုတဲ့ စာလုံးႏွစ္လုံးက ႏွင္းပြင့္ေတြလို ထင္းလို႔။