အပိုင္း ၁၂ : ဖတ္ရခက္တဲ့ စာအုပ္

15 2 0
                                    

❄️❄️❄️

ေဆာင္းရာသီရဲ႕အေအးဓာတ္နဲ႔ လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္ မိတ္ဖြဲ႕ထားေလသလားပဲ မသိပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္အားတိုင္းယားတိုင္း သူ႕ႏွလုံးသားတိုင္းျပည္ကို က်ဴးေက်ာ္ေနလည္း အဲ့ဒီလူသားရဲ႕ ခံတပ္တံတိုင္းေတြက နည္းနည္းေလးမွ လႈပ္႐ွားမယ့္ပုံမေပၚဘူး။

တစ္ေန႔...။

"ကိုကို... ကြၽန္ေတာ္႕ကိုခ်စ္ၾကည့္ဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိဘူးလားဟင္.."

"မ႐ွိဘူး "

"ပိစိေလးေတာ့ ႐ွိလိုက္ပါ..."

"စာမ်က္ႏွာ ၈၆..."

ေနာက္တစ္ေန႔...။

"ကိုကို... ေဝၚအိုက္နိ ဆိုတာဘာလဲ..."

"တ႐ုတ္စကား..."

"မဟုတ္ဘူးေလ... အဓိပၸါယ္ကိုေမးတာ..."

"သိခ်င္ရင္ Google မွာ႐ိုက္႐ွာလိုက္..."

"ဟြန္႔..."

ေနာက္ထပ္တစ္ေန႔...။

"ကိုကို... ပန္းခ်ီဆရာနံပတ္ဝမ္း..."

"စာစစ္ေနတယ္... ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာအုံးမွာလဲ..."

"ပေဟဠိဖြက္မလို႔ပါဆို... ပန္းခ်ီဆရာက မခ်ယ္ဘူးလား..."

"မခ်စ္ဘူး... "

"အာ... နည္းနည္းပါးပါး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လိုက္ေျဖေပးလို႔ မရဘူးလားဗ်ာ..."

ၾကာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ သနားလာပါရဲ႕။
တစ္ေန႔တစ္ျခား ေကြ႕ဟယ္၊ လိမ္ဟယ္၊ ေ႐ွာင္ဟယ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ စစ္လမ္းေၾကာင္းဖြင့္မရဘူးရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ တြယ္ကပ္ေနေန ေသြးေအးေအးနဲ႔ကို ေတာက္ခ်ေနေတာ့တာ။ ကိုကိုမေ႐ွာင္ႏိုင္မယ့္စကား႐ွာရတာ ဦးေႏွာက္ေတြလည္းေျခာက္လာလို႔ ဆာဟာရသဲကႏၲာရျဖစ္ေတာ့မယ္။

"ကိုကို ကြၽန္ေတာ္႕ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတာ တကယ္ဟုတ္လို႔လား...
ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေသခ်ာေနတာလဲ..."

"မင္းကေရာ ငါမင္းကိုခ်စ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘာလို႔ဒီေလာက္ ေသခ်ာေနတာလဲ..."

'ပလုံ' ခနဲ ကြၽန္ေတာ္႕ confident level ေတြ ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ထဲ ထိုးက်သြားတဲ့အသံ ၾကားလိုက္ရလား။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now