Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၉၂ : တစ္ႏွစ္တာကို မွန္ေထာင္ၾကည့္ျခင္း ၁

❄️❄️❄️

ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္။ ျပကၡဒိန္မွာဝိုင္းစရာမလိုဘဲ ကြက္ၿပီး 1180p နဲ႔ ျမင္ေနရတဲ့ရက္စြဲေတြထဲ ထိပ္ဆုံးကပါေလရဲ႕။ အေစာႀကီးႏိုးလာတဲ့ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ရည္သန္႔႐ွင္းၿပီးေတာ့  စားပြဲေပၚကမာဖလာကို ေကာက္လိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ႏိုးကာစက ျပတင္းေပါက္ကျမင္ရသေလာက္  ပတ္ဝန္းက်င္ကေမွာင္ေနတုန္းပဲ။ ေဆာင္းတြင္းမနက္ ၅နာရီကိုး။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္လိုက္တာ နည္းနည္းအခ်ိန္လင့္သြားတယ္။
စက္ဘီးသြားထုတ္လာေတာ့ အလင္းေရာင္ေလးခပ္ဖ်ဖ်ျပလာၿပီ။

ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရင္ႏိုးေနတာက ဒီလထဲမွ အေဖအလုပ္ခန္႔ထားတဲ့ ျခံေစာင့္ဦးေလး။ နယ္ဘက္ကလာတဲ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀နီးပါး အသားညိဳညိဳလူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး စကားသိပ္မေျပာဘဲ သူ႕အလုပ္သူ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တယ္။ နာမည္က ဦးေႏြးတဲ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပါးစပ္မွာ ေဆးလိပ္ခဲ‌ထားတတ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္သားေတြကို ျမင္တိုင္း ေသာက္လက္စေဆးလိပ္ကို လက္ႏွစ္‌ေခ်ာင္းနဲ႔ညပ္ယူ၊ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကိုယပ္ထုတ္ရင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျပဳံးျပတတ္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ကိုျခံတံခါးဖြင့္ေပးရင္း ျပဳံးျပေနတဲ့ဦးေႏြးကို ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပဳံးျပလိုက္ရင္း စီးေတာ္ယာဥ္နဲ႔အတူ လမ္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ေအးခ်က္ပါပဲ။ ဒီႏွစ္လည္း ေဆာင္းတြင္းပီျပင္မယ့္ႏွစ္ထင္ပါရဲ႕။

ေလတိုးေနတဲ့အသံေတြက နားထဲဆူလို႔။
မာဖလာနီနီ၊ စက္ဘီးနီနီ၊ ဆြယ္တာနီနီနဲ႔ ျမဴမႈန္မႈန္လမ္းထဲ အနီေရာင္ျမႇားေလးေျပးသြားသလိုမ်ိဳး အ႐ွိန္တင္လာခဲ့ေတာ့
ခဏခ်င္းပဲ သုံးလမ္းေက်ာ္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။

"ကြၽီ..."

လူမ႐ွိတဲ့လမ္းခြဆုံမွာ ျပန္႔ထြက္လာတဲ့ ဘရိတ္ဆြဲသံ။
ကြၽန္ေတာ္စက္ဘီးထပ္လဲျပန္ၿပီလို႔ ထင္လိုက္ရင္ မွားပါတယ္။ လမ္းထဲ အ႐ွိန္နဲ႔ေကြ႕ဝင္လာရင္း အေၾကာင္း႐ွိလို႔ တမင္တကာ ဆြဲအုပ္လိုက္တာ။